Tokyo Tsukiji en Odaiba
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
31 Juli 2015 | Japan, Tokio
Vanochtend op tijd opgestaan, maar niet voor dag en dauw. We gaan vanochtend naar de vismarkt van Tokyo, Tsukiji. Daar kun je ook vanaf 4 uur 's ochtends naar toe om de tonijn veiling mee te maken. Ook leuk, maar gezien het tijdstip lijkt het ons ook een goede keus om vanaf 9.30 op de vismarkt te zijn.
We gaan eerst weer lekker ontbijten in Pronto, het restaurantje een paar deuren verder. Lekker croissantje met koffie erbij en we kunnen er weer even tegen. We nemen de metro naar Tsukiji. Het is een enorme visafslag. Je moet constant opletten dat je niet de mannen met de karren in de weg staat. En als je dat dan toch een keer doet, helpen zij je er wel aan herinneren dat het in eerste instantie een werkplek is waar toeristen getollereerd worden, en niet andersom. Je komt er vis in de vreemste soorten en maten tegen. Onze Japse vrienden vreten alles uit de zee lijkt wel. En mocht er een vis zijn die toch nog een teken van leven geeft, weten onze vrienden daar wel raad mee. Gewoon een ontiegelijke ijzeren draad via de kop het ruggenmerg in en ze zingen wel een toontje lager. Happen naar de baas is er dan niet meer bij...
Ook hier is het weer godsgruwelijk heet. Gelukkig staan er hier, net als overal in Japan, om de 100m frisdrank automaten. Heerlijk koele drankjes. Nooit uitverkocht en vaak niet meer dan 130Y (ca 1 euro). Aan het einde van onze tocht door de visafslag krijgen we uiteraard de mogelijkheid om sushi of sashimi te proberen. Op zich een goed plan, ware het niet dat 1 portie ca 2300Y kost (zo'n 20 Euro). Dat valt dan op zich nog wel mee, maar je moet de porties in de kleine restaurantjes opeten en je mag niet delen.... Dan komt zo'n grapje dus al snel op 100 Euro neer.... dan maar even geen sushi.
Na zo'n 1,5u hebben we wel genoeg gezien van de vismarkt. We besluiten om naar de Tokyo Skytree te gaan. Dat is een van de hoogste gebouwen ter wereld (ruim boven de 600m), waar je naar een uitkijkpunt op 350m kunt. Bij aankomst blijkt er enorme rij te staan, meer dan 1,5u om een kaartje te kopen. Tja.... even verder kijken maar. Na zo'n 15 min komt Daan naar ons toe en vertelt dat hij een andere ingang voor buitenlandse toeristen heeft gevonden. Zonder rij! Wij ernaar toe. En ja, we kunnen meteen doorlopen. De tickets zijn wel iets duurder, maar dat weegt wel tegen de sterk verminderde wachttijd op. En als Miran besluit niet mee te gaan is het toch weer even duur. Miran begrijpt die fascinatie met fallus symbolen die over steden uitkijken niet zo. Is blijkbaar een mannendingetje. Wij begrijpen het wel en gaan graag naar boven. Binnen 1 minuut zit je op 350m. Helaas is het wat mistig. We kunnen dus geen mount Fuji zien (zou bij helder weer wel mogelijk zijn). Toch is het weer een spectaculair schouwspel, zo hoog boven de stad.
Nadat we een half uur daarboven hebben vertoefd, is het wel genoeg voor de mannen. En voor mij uiteraard dan ook. We laten ons weer naar aardse hoogten terugbrengen. Miran zit lekker een koffie te drinken, dus we gaan haar daar lekker even bij helpen. We besluiten om daarna wat sushi te gaan eten. In het skytree centrum zitten toevallig ontiegelijk veel reataurantjes. We kiezen een sushi restaurantje dat ons wel bevalt. De kinderen krijgen sushi die ze erg lekker vinden. Ik krijg sushi die wel aardig is, maar ook een aantal ondefinieerbare onderdelen bevat. Op sommige stukken zit ik dan toch wel tientallen seconden te kauwen.... hm, ik weet 't niet zo. Maar ook dit feest brengen we weer tot een goed einde.
We besluiten om naar Odaiba te gaan, het gebied rond Tokyo bay. We gaan met de Yurikamone line. Dat is een metro die alleen bovengronds gaat en waar je voorin kunt zitten (omdat er geen machinist in zit). We weten inderdaad een plekje voorin te bemachtigen. Inderdaad een vette tocht. Door het skyscraper gebied, over de rainbow bridge naar Odaiba.
Het eerste wat we daar zien is een replica van het vrijheidsbeeld. Alsof je in NY zelf zit. Uitzicht op de Tokyo skyline staand voor Lady Liberty!! De jongens vinden het erg tof. Even in een parkje voor Tokyo Bay wat drinken, en dan weer verder. We gaan op zoek naar Gundam, een ontiegelijke transformer van zeker 25m hoog die hier ergens moet staan. Na enig speurwerk vinden we hem. Wat een stoer ding man!
Omdat het al na half 6 is, moeten we onderhand weer terug naar ons appartement. We moeten ook de JR Railpass nog inwisselen op het station. Het station dat voor ons het dichtstbijzijnd is en nog open, blijkt Ueno te zijn. De kids hebben daar echter geen trek in. We besluiten dat zij met z'n 3-en terugkunnen en wij gaan dan door naar Ueno. Op zich best spooky, zo voor het eerst, maar Tokyo is echt een ontiegelijk veilige stad. Ondanks zijn mega afmetingen, gebeurt er werkelijk niets onoirbaars. Niemand die je lastig valt of iets van je wil. Dus dat durven we dan wel aan. We reizen dus door naar Ueno. Het inwisselen van de JR Railpass vouchers voor echte passen blijkt een fluitje van een cent. Ook het reserveren van onze eerste trip naar Matsumoto morgen blijkt real easy te zijn.
Wij weer terug naar appt. Onderweg bellen we Daan omdat hij naar ons toe moet komen omdat we anders niet op tijd bij ons restaurantje zijn. Nicolas heeft nl een top bbq restaurantje voor ons gereserveerd. Moeten we er wel om 19.30zijn. En omdat het al 19.15 is, hebben we niet veel speelruimte. Maar ook dat blijkt weer een fluitje van een cent. Het restaurant blijkt echt een toppertje. Ontiegelijk malse en lekkere beef, gesneden kool met zout en peper (lekker!) en erg leuke personeel en publiek. De kids zijn er ook dol op.
Daarna weer terug naar appt. Even de laatste belevenissen om mijn boekje bijwerken en daarna naar bed. Morgen naar Matsumoto, in de Japanse alpen. Weer eens iets heel iets anders!
We gaan eerst weer lekker ontbijten in Pronto, het restaurantje een paar deuren verder. Lekker croissantje met koffie erbij en we kunnen er weer even tegen. We nemen de metro naar Tsukiji. Het is een enorme visafslag. Je moet constant opletten dat je niet de mannen met de karren in de weg staat. En als je dat dan toch een keer doet, helpen zij je er wel aan herinneren dat het in eerste instantie een werkplek is waar toeristen getollereerd worden, en niet andersom. Je komt er vis in de vreemste soorten en maten tegen. Onze Japse vrienden vreten alles uit de zee lijkt wel. En mocht er een vis zijn die toch nog een teken van leven geeft, weten onze vrienden daar wel raad mee. Gewoon een ontiegelijke ijzeren draad via de kop het ruggenmerg in en ze zingen wel een toontje lager. Happen naar de baas is er dan niet meer bij...
Ook hier is het weer godsgruwelijk heet. Gelukkig staan er hier, net als overal in Japan, om de 100m frisdrank automaten. Heerlijk koele drankjes. Nooit uitverkocht en vaak niet meer dan 130Y (ca 1 euro). Aan het einde van onze tocht door de visafslag krijgen we uiteraard de mogelijkheid om sushi of sashimi te proberen. Op zich een goed plan, ware het niet dat 1 portie ca 2300Y kost (zo'n 20 Euro). Dat valt dan op zich nog wel mee, maar je moet de porties in de kleine restaurantjes opeten en je mag niet delen.... Dan komt zo'n grapje dus al snel op 100 Euro neer.... dan maar even geen sushi.
Na zo'n 1,5u hebben we wel genoeg gezien van de vismarkt. We besluiten om naar de Tokyo Skytree te gaan. Dat is een van de hoogste gebouwen ter wereld (ruim boven de 600m), waar je naar een uitkijkpunt op 350m kunt. Bij aankomst blijkt er enorme rij te staan, meer dan 1,5u om een kaartje te kopen. Tja.... even verder kijken maar. Na zo'n 15 min komt Daan naar ons toe en vertelt dat hij een andere ingang voor buitenlandse toeristen heeft gevonden. Zonder rij! Wij ernaar toe. En ja, we kunnen meteen doorlopen. De tickets zijn wel iets duurder, maar dat weegt wel tegen de sterk verminderde wachttijd op. En als Miran besluit niet mee te gaan is het toch weer even duur. Miran begrijpt die fascinatie met fallus symbolen die over steden uitkijken niet zo. Is blijkbaar een mannendingetje. Wij begrijpen het wel en gaan graag naar boven. Binnen 1 minuut zit je op 350m. Helaas is het wat mistig. We kunnen dus geen mount Fuji zien (zou bij helder weer wel mogelijk zijn). Toch is het weer een spectaculair schouwspel, zo hoog boven de stad.
Nadat we een half uur daarboven hebben vertoefd, is het wel genoeg voor de mannen. En voor mij uiteraard dan ook. We laten ons weer naar aardse hoogten terugbrengen. Miran zit lekker een koffie te drinken, dus we gaan haar daar lekker even bij helpen. We besluiten om daarna wat sushi te gaan eten. In het skytree centrum zitten toevallig ontiegelijk veel reataurantjes. We kiezen een sushi restaurantje dat ons wel bevalt. De kinderen krijgen sushi die ze erg lekker vinden. Ik krijg sushi die wel aardig is, maar ook een aantal ondefinieerbare onderdelen bevat. Op sommige stukken zit ik dan toch wel tientallen seconden te kauwen.... hm, ik weet 't niet zo. Maar ook dit feest brengen we weer tot een goed einde.
We besluiten om naar Odaiba te gaan, het gebied rond Tokyo bay. We gaan met de Yurikamone line. Dat is een metro die alleen bovengronds gaat en waar je voorin kunt zitten (omdat er geen machinist in zit). We weten inderdaad een plekje voorin te bemachtigen. Inderdaad een vette tocht. Door het skyscraper gebied, over de rainbow bridge naar Odaiba.
Het eerste wat we daar zien is een replica van het vrijheidsbeeld. Alsof je in NY zelf zit. Uitzicht op de Tokyo skyline staand voor Lady Liberty!! De jongens vinden het erg tof. Even in een parkje voor Tokyo Bay wat drinken, en dan weer verder. We gaan op zoek naar Gundam, een ontiegelijke transformer van zeker 25m hoog die hier ergens moet staan. Na enig speurwerk vinden we hem. Wat een stoer ding man!
Omdat het al na half 6 is, moeten we onderhand weer terug naar ons appartement. We moeten ook de JR Railpass nog inwisselen op het station. Het station dat voor ons het dichtstbijzijnd is en nog open, blijkt Ueno te zijn. De kids hebben daar echter geen trek in. We besluiten dat zij met z'n 3-en terugkunnen en wij gaan dan door naar Ueno. Op zich best spooky, zo voor het eerst, maar Tokyo is echt een ontiegelijk veilige stad. Ondanks zijn mega afmetingen, gebeurt er werkelijk niets onoirbaars. Niemand die je lastig valt of iets van je wil. Dus dat durven we dan wel aan. We reizen dus door naar Ueno. Het inwisselen van de JR Railpass vouchers voor echte passen blijkt een fluitje van een cent. Ook het reserveren van onze eerste trip naar Matsumoto morgen blijkt real easy te zijn.
Wij weer terug naar appt. Onderweg bellen we Daan omdat hij naar ons toe moet komen omdat we anders niet op tijd bij ons restaurantje zijn. Nicolas heeft nl een top bbq restaurantje voor ons gereserveerd. Moeten we er wel om 19.30zijn. En omdat het al 19.15 is, hebben we niet veel speelruimte. Maar ook dat blijkt weer een fluitje van een cent. Het restaurant blijkt echt een toppertje. Ontiegelijk malse en lekkere beef, gesneden kool met zout en peper (lekker!) en erg leuke personeel en publiek. De kids zijn er ook dol op.
Daarna weer terug naar appt. Even de laatste belevenissen om mijn boekje bijwerken en daarna naar bed. Morgen naar Matsumoto, in de Japanse alpen. Weer eens iets heel iets anders!
