Matsumoto
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
01 Augustus 2015 | Japan, Matsumoto
We staan om half 9 op, vandaag gaan we Tokyo voor even verlaten (maar we komen aan t eind van de vakantie weer terug!). Miran heeft alles weer ontiegelijk effiecient opgeruimd. Het appt ziet er weer brandschoon uit. Tegen 10u komt Ken even langs. Ook hiji blijkt een erg aardige jongen. We kletsen nog even wat en daarna vertrekken.
We moeten eerst met de metro naar Shinjuku. Daar gaan we bij het station eerst wat ontbijten. Dan richting trein. Onze eerste JR Railpass reis! We zitten in de Super Azusa. Klinkt best wel als een snelle trein. Het is net geen Shinkansen, maar inderdaad, het is best een rappe jongen. We rijden eerst ongeveer een uur (!) door Tokyo. Daarna gaan we de bergen in, richting Matsumoto. De reis verloopt verder voorspoedig.
Wanneer we in Matsumoto aankomen, willen we eerst de overige treinritten die we de komende weken gaan maken reserveren. Het kan hier en daar nog wel druk zijn in de trein in deze periode (die ook voor de Japanners vakantieperiode is). Het reserveringsproces gaat nogal apart. Je zou verwachten: Japan, hypermodern land, je gaat met een hypermoderne trein, dus het reserveringsproces gaat ook superefficient. Niet dus. Alle treinritten moeten eerst in een boek worden opgezocht (welke treinrit, hoe laat). Dan moet in de ene computer gekeken worden of daar nog plaats is en vervolgens moet in een andere computer de reservering gemaakt worden. Wij hebben een appje op de telefoon, hyperdia, wat vele malen sneller is, in ieder geval wat betreft het opzoeken van de mogelijke ritten. Onze Japanse vrienden van JR Rail kijken geinteresseerd toe... Hoe dan ook, 1,5 later hebben we alle ritten op 1 na vastgelegd.
We lopen het station uit naar ons nieuwe adresje. De routebeschrijving is goed en het is niet ver, dus we zijn er zo. We worden ontvangen door Brian, de Ierse eigenaar. Het is een aardige plek - wel een beetje erg blij backpack sfeertje - maar het vervelendste; geen airco. En het is echt bloedheet! Volgens Brian ligt Matsumoto op 700m en is het daardoor koeler dan Tokyo. Jaja. Klinkt toch een beetje als een koekjes verhaal. Komt bij dat er wel een airco hangt, maar die is kapot (of die wil hij niet gebruiken?).
Om 17.30 gaan we naar het Bon Bon festival. In dat festival trekken duizenden mensen door de straten van Matsumoto. Daarbij wordt een bepaald liedje continu afgespeeld via de luidsprekers die door heel de stad hangen. Tijdens dat liedje wordt een of ander mallotig dansje uitgevoerd. Het heeft wel iets van Carnaval. Net zo mallotig. Wel leuk om een keer meegemaakt te hebben.
Rond 20.30 zoeken we een eettentje. Die vinden we ternauwernood vanwege de drukte. Eten is aardig maar niet meer dan dat. Wel mogen we kennis maken met de lage tafeltjes. Je zit dan op een kussentje. Tja. Na 10 minuten stroomt je bloed niet meer goed door en krijg je overal tintelingen. Wellicht dat de uitvinder van deze manier van zitten daar een goed gevoel bij had? Ik vind het overigens niet echt geweldig.
Na het eten lopen we nog even naar Matsumoto Castle. Het ligt prachtig uitgelicht. We maken aantal foto's en precies om 22.00h gaat de verlichting uit. Dat is dan wel weer lekker efficient. Terug naar ons backpackhol. De hitte in. Heb t alweer gehad met Brian en z'n verhaal over doorluchten en luchtstromingen enzo. Het is gewoon ontiegelijk warm. En oh ja, z'n futons liggen ook klote. Dus.
We moeten eerst met de metro naar Shinjuku. Daar gaan we bij het station eerst wat ontbijten. Dan richting trein. Onze eerste JR Railpass reis! We zitten in de Super Azusa. Klinkt best wel als een snelle trein. Het is net geen Shinkansen, maar inderdaad, het is best een rappe jongen. We rijden eerst ongeveer een uur (!) door Tokyo. Daarna gaan we de bergen in, richting Matsumoto. De reis verloopt verder voorspoedig.
Wanneer we in Matsumoto aankomen, willen we eerst de overige treinritten die we de komende weken gaan maken reserveren. Het kan hier en daar nog wel druk zijn in de trein in deze periode (die ook voor de Japanners vakantieperiode is). Het reserveringsproces gaat nogal apart. Je zou verwachten: Japan, hypermodern land, je gaat met een hypermoderne trein, dus het reserveringsproces gaat ook superefficient. Niet dus. Alle treinritten moeten eerst in een boek worden opgezocht (welke treinrit, hoe laat). Dan moet in de ene computer gekeken worden of daar nog plaats is en vervolgens moet in een andere computer de reservering gemaakt worden. Wij hebben een appje op de telefoon, hyperdia, wat vele malen sneller is, in ieder geval wat betreft het opzoeken van de mogelijke ritten. Onze Japanse vrienden van JR Rail kijken geinteresseerd toe... Hoe dan ook, 1,5 later hebben we alle ritten op 1 na vastgelegd.
We lopen het station uit naar ons nieuwe adresje. De routebeschrijving is goed en het is niet ver, dus we zijn er zo. We worden ontvangen door Brian, de Ierse eigenaar. Het is een aardige plek - wel een beetje erg blij backpack sfeertje - maar het vervelendste; geen airco. En het is echt bloedheet! Volgens Brian ligt Matsumoto op 700m en is het daardoor koeler dan Tokyo. Jaja. Klinkt toch een beetje als een koekjes verhaal. Komt bij dat er wel een airco hangt, maar die is kapot (of die wil hij niet gebruiken?).
Om 17.30 gaan we naar het Bon Bon festival. In dat festival trekken duizenden mensen door de straten van Matsumoto. Daarbij wordt een bepaald liedje continu afgespeeld via de luidsprekers die door heel de stad hangen. Tijdens dat liedje wordt een of ander mallotig dansje uitgevoerd. Het heeft wel iets van Carnaval. Net zo mallotig. Wel leuk om een keer meegemaakt te hebben.
Rond 20.30 zoeken we een eettentje. Die vinden we ternauwernood vanwege de drukte. Eten is aardig maar niet meer dan dat. Wel mogen we kennis maken met de lage tafeltjes. Je zit dan op een kussentje. Tja. Na 10 minuten stroomt je bloed niet meer goed door en krijg je overal tintelingen. Wellicht dat de uitvinder van deze manier van zitten daar een goed gevoel bij had? Ik vind het overigens niet echt geweldig.
Na het eten lopen we nog even naar Matsumoto Castle. Het ligt prachtig uitgelicht. We maken aantal foto's en precies om 22.00h gaat de verlichting uit. Dat is dan wel weer lekker efficient. Terug naar ons backpackhol. De hitte in. Heb t alweer gehad met Brian en z'n verhaal over doorluchten en luchtstromingen enzo. Het is gewoon ontiegelijk warm. En oh ja, z'n futons liggen ook klote. Dus.
