Nara
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
13 Augustus 2015 | Japan, Osaka
Omdat we vandaag naar Nara, de eerste hoofdstad van Japan gaan, staan we weer bijtijds op. Half 9 staan we weer fris en fruitig naast het bed. We nemen een snel ontbijt en zorgen dat we op tijd bij de metro zijn. Om 9.40 zitten we in de trein naar Nara,
Wanneer we in Nara aankomen moeten we eerst met de bus. Omdat er zoveel 'sights' in Nara zijn, moeten we een keuze maken. Voor ons is dat niet zo moeilijk: dat wordt de Todai-Ji. Dat is het grootste houten gebouw ter wereld (althans volgens de Japanners, en omdat wij er verder geen studie naar hebben gedaan nemen we dat maar voor waar aan). Als je ervoor staat ben je trouwens graag bereid dat te geloven.
Voordat we bij de tempel komen, moeten we ons een weg banen langs horden toeristen. En herten. Want daar stikt het van in Nara. Waarom weet niemand. Hoe dan ook, op elke hoek kun je voer voor de beesten kopen. Dat doen we dus ook en voor je het weet heb je een kudde achter je aan. En als je even niet goed oplet, bijt er 1 in je arm of been. Kutbeesten. Dus het voer maar aan Bor en Mats gegeven, haha. Ze slaan zich er moedig doorheen.
Bij de Todai-Ji, een tempel, aangekomen krijgen we een Engelssprekende gids die ons nog wat wetenswaardigheden aan de hand kan doen. Zo blijkt er net buiten de tempel een beeld te staan van een wat vreemd uitziend mannetje. Dat blijkt een van de discipelen van Buddha te zijn geweest. Volgens de overlevering was dit manneke zeer slim. Zo slim dat hij continu Buddha in de rede viel. Tja, en die was daar uiteraard niet blij mee. Dus heeft ie 'm verbannen naar buiten. Daar zit ie sinds jaar en dag. Met een mooi rood cape-je om. En als je over een deel van het beeld wrijft en daarna over het corresponderende deel van je eigen lichaam, schijnt de pijn die je daar hebt weg te trekken. Dus.
Nog indrukwekkender blijkt de buddha zelf te zijn. Die dus wel binnen zit. Dat is wel een Buddha waar je U tegen zegt. Zijn neusgaten schijnen een doorsnee van 50 cm te hebben. Daar kan Wim Kieft nog een puntje aan zuigen.
Nadat we de Todai-Ji hebben bekeken, lopen we nog wat verder het park in. We gaan naar een andere tempel van waaruit je een mooi uitzicht over Nara hebt. Inderdaad, het blijkt erg mooi. Hierna slaat de tempelvermoeidheid weer keihard toe. We verzetten ons niet, geven ons over aan het gevoel, en nemen de trein weer terug naar Osaka. Onderweg terug naar ons verblijf, kopen we nog een lunch. Niet om weer de ontiegelijke Hollander uit te hangen, maar Daan en ik besluiten om een afhaalmaaltijd bij de lokale Indiër te halen. Voor 500 Yen (3,65 Euro) hebben we een overheerlijke Chicken Curry, een giga-Naan, rijst, en groenten. Daar heb je in Nederland nauwelijks een halve Bombay Potato voor. Hoewel een vakantie in Japan uiteraard niet goedkoop is met alles erop en eraan, moet ik zeggen dat het leven in Japan veel minder duur is dan vooraf gedacht. Met z'n 5-en kun je prima dineren (met drank erbij) voor zo'n 7500 Yen (ca 55 Euro).
's Middags gaan we na de lunch even wat chillen. Van onze huiseigenaar krijgen we een tip voor het avond-eten. Een sushi restaurant waar Sushi's op een lopende band langs je komen. En als je 5 sushis's van de band hebt gehaald, krijg je op een schermpje dat naast je tafel hangt een spelletje te zien. Aan het eind van dat spelletje krijg je dan een prijs. Erg leuk. Enige nadeel is dat het restaurant onder locals ook erg populair is. Met als gevolg uiteraard lange wachttijden. Wanneer we aankomen moeten we een nummertje trekken. Anderhalf later zijn we aan de beurt.... Dus maar even wat drinken bij een bar in de buurt. Om 20.40 zijn we eindelijk aan de beurt. Het blijkt toch wel lastig om uit te vinden hoe het nu precies in zijn werk gaat. Maar gelukkig schieten van alle kanten Japanse gasten te hulp om met handen en voeten uit te leggen hoe een en ander in zijn werk gaat. Erg gezellig. En de Sushi blijkt nog best te nassen ook.
Na het eten besluiten we om via Dotombori terug te lopen. Onderweg krijgen we de eerste echte plensbui van deze vakantie om onze oren. Gelukkig zijn er schuilplekken genoeg. Na de bui lopen we verder. Thuis gaan we snel slapen. Morgen weer vroeg op. We gaan door naar Yugawara, een klein gat van waaruit je de Mt Fuji moet kunnen zien liggen. Heb ik zin in.
Wanneer we in Nara aankomen moeten we eerst met de bus. Omdat er zoveel 'sights' in Nara zijn, moeten we een keuze maken. Voor ons is dat niet zo moeilijk: dat wordt de Todai-Ji. Dat is het grootste houten gebouw ter wereld (althans volgens de Japanners, en omdat wij er verder geen studie naar hebben gedaan nemen we dat maar voor waar aan). Als je ervoor staat ben je trouwens graag bereid dat te geloven.
Voordat we bij de tempel komen, moeten we ons een weg banen langs horden toeristen. En herten. Want daar stikt het van in Nara. Waarom weet niemand. Hoe dan ook, op elke hoek kun je voer voor de beesten kopen. Dat doen we dus ook en voor je het weet heb je een kudde achter je aan. En als je even niet goed oplet, bijt er 1 in je arm of been. Kutbeesten. Dus het voer maar aan Bor en Mats gegeven, haha. Ze slaan zich er moedig doorheen.
Bij de Todai-Ji, een tempel, aangekomen krijgen we een Engelssprekende gids die ons nog wat wetenswaardigheden aan de hand kan doen. Zo blijkt er net buiten de tempel een beeld te staan van een wat vreemd uitziend mannetje. Dat blijkt een van de discipelen van Buddha te zijn geweest. Volgens de overlevering was dit manneke zeer slim. Zo slim dat hij continu Buddha in de rede viel. Tja, en die was daar uiteraard niet blij mee. Dus heeft ie 'm verbannen naar buiten. Daar zit ie sinds jaar en dag. Met een mooi rood cape-je om. En als je over een deel van het beeld wrijft en daarna over het corresponderende deel van je eigen lichaam, schijnt de pijn die je daar hebt weg te trekken. Dus.
Nog indrukwekkender blijkt de buddha zelf te zijn. Die dus wel binnen zit. Dat is wel een Buddha waar je U tegen zegt. Zijn neusgaten schijnen een doorsnee van 50 cm te hebben. Daar kan Wim Kieft nog een puntje aan zuigen.
Nadat we de Todai-Ji hebben bekeken, lopen we nog wat verder het park in. We gaan naar een andere tempel van waaruit je een mooi uitzicht over Nara hebt. Inderdaad, het blijkt erg mooi. Hierna slaat de tempelvermoeidheid weer keihard toe. We verzetten ons niet, geven ons over aan het gevoel, en nemen de trein weer terug naar Osaka. Onderweg terug naar ons verblijf, kopen we nog een lunch. Niet om weer de ontiegelijke Hollander uit te hangen, maar Daan en ik besluiten om een afhaalmaaltijd bij de lokale Indiër te halen. Voor 500 Yen (3,65 Euro) hebben we een overheerlijke Chicken Curry, een giga-Naan, rijst, en groenten. Daar heb je in Nederland nauwelijks een halve Bombay Potato voor. Hoewel een vakantie in Japan uiteraard niet goedkoop is met alles erop en eraan, moet ik zeggen dat het leven in Japan veel minder duur is dan vooraf gedacht. Met z'n 5-en kun je prima dineren (met drank erbij) voor zo'n 7500 Yen (ca 55 Euro).
's Middags gaan we na de lunch even wat chillen. Van onze huiseigenaar krijgen we een tip voor het avond-eten. Een sushi restaurant waar Sushi's op een lopende band langs je komen. En als je 5 sushis's van de band hebt gehaald, krijg je op een schermpje dat naast je tafel hangt een spelletje te zien. Aan het eind van dat spelletje krijg je dan een prijs. Erg leuk. Enige nadeel is dat het restaurant onder locals ook erg populair is. Met als gevolg uiteraard lange wachttijden. Wanneer we aankomen moeten we een nummertje trekken. Anderhalf later zijn we aan de beurt.... Dus maar even wat drinken bij een bar in de buurt. Om 20.40 zijn we eindelijk aan de beurt. Het blijkt toch wel lastig om uit te vinden hoe het nu precies in zijn werk gaat. Maar gelukkig schieten van alle kanten Japanse gasten te hulp om met handen en voeten uit te leggen hoe een en ander in zijn werk gaat. Erg gezellig. En de Sushi blijkt nog best te nassen ook.
Na het eten besluiten we om via Dotombori terug te lopen. Onderweg krijgen we de eerste echte plensbui van deze vakantie om onze oren. Gelukkig zijn er schuilplekken genoeg. Na de bui lopen we verder. Thuis gaan we snel slapen. Morgen weer vroeg op. We gaan door naar Yugawara, een klein gat van waaruit je de Mt Fuji moet kunnen zien liggen. Heb ik zin in.
