een reis van 22,5 uur
Door: kroontjesinazie
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
07 Augustus 2011 | Vietnam, Hanoi
Om half zeven 's ochtends komen we aan in Saigon. De kids slapen zo vast dat we ze zelfs wakker moeten maken. Ik ben zeer op mijn hoede omdat we weer aankomen op het busstation, en ik heb daar goede herinneringen aan de local taxi chauffeurs. Nog voor ik mijn hoofd uit de bus steek, heb ik er al een in mijn nek hijgen. Hij blijft maar roepen dat hij een erg grote taxi heeft, maar omdat hij niet van de grote taxifirma van Saigon is, besluit ik hem eerst vriendelijk en daarna minder vriendelijk aan te geven dat ik geen gebruik van zijn diensten wens te maken. Hij houdt pas op als ik een taxi heb van Vinasun, de grote taxifirma.
De rit naar het vliegveld, toch zo'n klein half uur rijden, kost nu slechts 3 dollar. Zo hoort dat. En dan ben je uiteraard bereid om een goede fooi te geven. Iedereen blij.
Op het vliegveld weer een nieuwe ervaring van Vietnamese efficiency. We staan in de rij om in te checken. Na een klein half uur sta ik vooraan in de rij, maar daar word ik vriendelijk verzocht om in een andere rij plaats te nemen omdat ik al een web-check in heb gedaan. Hmm, typical. Hoe dan ook, we hebben genoeg tijd, dus we nemen plaats in de andere rij. Ook die duurt zo'n half uur. Als ik aan de beurt ben zegt de grapmevrouw doodleuk dat ik voor een web-checkin in de andere rij moet zijn. Je begrijpt al, dezelfde rij als waar ik de eerste keer instond. Omdat dit iets teveel van het goede is, maak ik de mevrouw vriendelijk doch dringend duidelijk dat dit toch echt niet gaat gebeuren. Ineens blijkt dat web-checkins toch bij haar kunnen.
De vlucht naar KL gaat prima en op het vliegveld moeten we dit keer zo'n drie uur wachten. Dit gaat zonder enig probleem. Om half 5 vliegen we dan eindelijk door naar Kuching, waar we om 6 uur aankomen, zo'n 21,5 uur nadat we Nha Trang hebben verlaten. De kids hebben zich echt voorbeeldig gedragen.
We komen aan in het hotel. Het is een 4-sterren hotel waar we een mooi appartement met 2 slaapkamers hebben. Ook een zwembad op het dak, dat helaas al dicht is als we aankomen. Hoewel het een luxe hotel is, is het toch niet ons ding. Het voelt erg leeg en verlaten aan. Toch vinden de kids het prachtig.
We lopen nog even de stad in om een eerste verkenning te doen. Vergeleken met Saigon is het echt uitgestorven. Wat vreemd voelt, is dat bijvoorbeeld oversteken hier een hele toer is. Hoewel het niet barst van de auto's, is er toch een gestage stroom en is het lastig om een punt te vinden waar je kunt oversteken. Bij Saigon is dat heel anders. Daar heb je een constante stroom van brommers. Als je wacht tot je een gaatje vindt, kom je nooit aan de overkant. Dus je hebt geen andere keus dan gewoon maar te gaan lopen. Het vreemde is dat je dan dus gewoon aan de overkant komt, zonder je te hoeven haasten of schrikmomenten. De brommers anticiperen gewoon op voetgangers en rijden er in een boogje omheen. Niet gaan stilstaan of achteruit lopen, dan heb je wel een probleem, want dan lukt het anticiperen niet meer.
We komen langs een lodge (Singhasanha of iets dergelijks) waar ook tours verkocht worden. We boeken een tour naar Semenggoh, waar we de Oerang Oetangs gaan kijken. We moeten al om 8 uur weg, want de Oerang Oetangs zijn om 9 uur te zien (anders 's middags pas weer, de rest van de tijd liggen ze uit te buiken).
Op de terugweg naar het hotel kopen we bij een 7-eleven (een soort Kruidvat maar dan anders) wat kleine kadootjes voor Bor. Als de kids op bed liggen na deze lange dag, maakt Miran een prachtig tempeltje voor Bor met wat kadootjes. Laat de verjaardag maar komen!
De rit naar het vliegveld, toch zo'n klein half uur rijden, kost nu slechts 3 dollar. Zo hoort dat. En dan ben je uiteraard bereid om een goede fooi te geven. Iedereen blij.
Op het vliegveld weer een nieuwe ervaring van Vietnamese efficiency. We staan in de rij om in te checken. Na een klein half uur sta ik vooraan in de rij, maar daar word ik vriendelijk verzocht om in een andere rij plaats te nemen omdat ik al een web-check in heb gedaan. Hmm, typical. Hoe dan ook, we hebben genoeg tijd, dus we nemen plaats in de andere rij. Ook die duurt zo'n half uur. Als ik aan de beurt ben zegt de grapmevrouw doodleuk dat ik voor een web-checkin in de andere rij moet zijn. Je begrijpt al, dezelfde rij als waar ik de eerste keer instond. Omdat dit iets teveel van het goede is, maak ik de mevrouw vriendelijk doch dringend duidelijk dat dit toch echt niet gaat gebeuren. Ineens blijkt dat web-checkins toch bij haar kunnen.
De vlucht naar KL gaat prima en op het vliegveld moeten we dit keer zo'n drie uur wachten. Dit gaat zonder enig probleem. Om half 5 vliegen we dan eindelijk door naar Kuching, waar we om 6 uur aankomen, zo'n 21,5 uur nadat we Nha Trang hebben verlaten. De kids hebben zich echt voorbeeldig gedragen.
We komen aan in het hotel. Het is een 4-sterren hotel waar we een mooi appartement met 2 slaapkamers hebben. Ook een zwembad op het dak, dat helaas al dicht is als we aankomen. Hoewel het een luxe hotel is, is het toch niet ons ding. Het voelt erg leeg en verlaten aan. Toch vinden de kids het prachtig.
We lopen nog even de stad in om een eerste verkenning te doen. Vergeleken met Saigon is het echt uitgestorven. Wat vreemd voelt, is dat bijvoorbeeld oversteken hier een hele toer is. Hoewel het niet barst van de auto's, is er toch een gestage stroom en is het lastig om een punt te vinden waar je kunt oversteken. Bij Saigon is dat heel anders. Daar heb je een constante stroom van brommers. Als je wacht tot je een gaatje vindt, kom je nooit aan de overkant. Dus je hebt geen andere keus dan gewoon maar te gaan lopen. Het vreemde is dat je dan dus gewoon aan de overkant komt, zonder je te hoeven haasten of schrikmomenten. De brommers anticiperen gewoon op voetgangers en rijden er in een boogje omheen. Niet gaan stilstaan of achteruit lopen, dan heb je wel een probleem, want dan lukt het anticiperen niet meer.
We komen langs een lodge (Singhasanha of iets dergelijks) waar ook tours verkocht worden. We boeken een tour naar Semenggoh, waar we de Oerang Oetangs gaan kijken. We moeten al om 8 uur weg, want de Oerang Oetangs zijn om 9 uur te zien (anders 's middags pas weer, de rest van de tijd liggen ze uit te buiken).
Op de terugweg naar het hotel kopen we bij een 7-eleven (een soort Kruidvat maar dan anders) wat kleine kadootjes voor Bor. Als de kids op bed liggen na deze lange dag, maakt Miran een prachtig tempeltje voor Bor met wat kadootjes. Laat de verjaardag maar komen!
