Terugreis part I
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
31 Juli 2012 | Indonesië, Ubud
Dit is de eerste van 2 dagen reizen. Vandaag gaan we van Gili Meno terug naar Bali. Waar we gaan overnachten weten we nog niet zeker, we twijfelen tussen Padangbai (wat de vorige keer goed bevallen is) en Legian (bij Kuta). Dit laatste ligt in ieder geval dichter bij het vliegveld. De kids willen ook graag naar Legian. Ik maak voorlopig even een reservering voor beide opties.
We staan om half 7 op. We krijgen een ontbijtje bij Kike en moeten nog een stukje lopen naar de haven. Om 8 uur vertrekt de boot. We zijn ruim op tijd, kwart voor 8. Dit keer geen gemier over dat er geen public boat meer is, dus we kunnen gewoon kaartjes kopen. Ook de zee is veel rustiger dan tijdens de heenreis een paar dagen geleden. Als we aankomen aan de overkant worden we weer van alle kanten belaagd door verkopers en taxichauffeurs. Ik heb me echter voorgenomen een bluebird taxi (de officiele taxi's, waar je zeker met een taximeter werkt en dus niet genaaid wordt) te nemen. Dat is nog een paar honderd meter lopen vanuit de haven. Onderweg krijgen we talloze aanbiedingen van chauffeurs, geen een lager dan 250k IDR. We lopen door naar de bluebird. Helaas is er geen bluebird beschikbaar als we op de taxistandplaats aankomen. Dan maar even bellen met bluebird. Ze kunnen er over een kwartier een taxi hebben. Even wachten dus. Ondertussen krijgen we weer nieuwe aanbiedingen. 180k IDR. Maar dan met een gammele bus, zonder airco en zo. Toch maar niet. Maar bluebird wil ook niet echt opschieten... op een gegeven moment krijgen we een aanbod om voor 200k IDR te gaan. Met een 6-zitter taxi, zonder airco helaas. Omdat ik het onderhand wel gehad heb met wachten, stel ik voor om hiervan gebruik te maken. Miran is akkoord, dus dat doen we. Om even voor half 10 rijden we weg.
We nemen een andere weg dan de heenweg. De weg gaat dwars door de bergen en komt midden in Mataran uit. Erg mooi, maar de vraag is of ie erg snel is. Blijkbaar snel genoeg, want om even voor 11-en komen we in de haven aan, nog net op tijd om bij een louche verkoper tickets te kopen (officiele ticket office blijkt dicht?), wel voor de juiste prijs maar allen voorzien van verschillende data (die allemaal al achter ons liggen). Apart. Maar goed, het werkt, dus het zal wel goed zijn.
We nemen plaats op het onderdek, want het bovendek blijkt geen afdak te hebben. Dan brandt je echt weg in de zon... Na een tijdje begint echter op te vallen dat de boot wel heel erg smerig is.... overal lopen beestjes (kakkerlakken?) en ligt vuil... Na een uur hebben we het wel gezien op het onderdek. We besluiten om toch maar boven te gaan zitten, dan maar heel erg goed insmeren. Bor wil niet mee, hij wil blijven slapen op het onderdek. Onze argumenten helpen niet en dus blijft hij als enige beneden. Een uur later heeft Bor het ook wel gezien en komt hij bij ons zitten.
Ik kom erachter dat het niet boeken van een package deal toch wel erg voordelig uitpakt. De heenreis van Padangbai naar Gili Meno heeft ons zoals eerder gezegd 5*180k IDR + 80k IDR = 980k IDR. De terugreis heeft ons 50 + 200 + 180 = 430k IDR gekost. Niet slecht. Wel slecht is dat de boot netjes op tijd (dus na zo'n 3,5/4 uur varen) bij de haven van Padangbai aankomt. Daar krijgen we hetzelfde ritueel als op de heenreis (wachten op een plek in de haven), zij het dat het dit keer nog veel langer duurt.... we liggn 2,5 uur te dobberen. Fijnzo. Als we er echt helemaal klaar mee zijn, vaart ie eindelijk de haven binnen.
In de haven staat het mannetje van het hotel dat ik had gereserveerd ons op te wachten. Ik leg hem uit dat we toch geen gebruik kunnen maken van de reservering en door moeten naar Legian om op tijd te zijn voor het vliegtuig. Hij is niet erg blij, da's begrijpelijk. We nemen een taxi naar Legian, nog ruim 2 uur verder reizen...
Legian blijkt een leuke voorstad (of buitenwijk of zo?) van Kutal te zijn. Het hotel, toepasselijk de 'three brothers inn' geheten, blijkt ook erg leuk. En met warm water. Niet verkeerd dus. Ook het eten blijkt wel aardig. Goede keuze dus. Morgen het laatste stuk van de reis, van Bali terug naar huis (via Kuala Lumpur)
We staan om half 7 op. We krijgen een ontbijtje bij Kike en moeten nog een stukje lopen naar de haven. Om 8 uur vertrekt de boot. We zijn ruim op tijd, kwart voor 8. Dit keer geen gemier over dat er geen public boat meer is, dus we kunnen gewoon kaartjes kopen. Ook de zee is veel rustiger dan tijdens de heenreis een paar dagen geleden. Als we aankomen aan de overkant worden we weer van alle kanten belaagd door verkopers en taxichauffeurs. Ik heb me echter voorgenomen een bluebird taxi (de officiele taxi's, waar je zeker met een taximeter werkt en dus niet genaaid wordt) te nemen. Dat is nog een paar honderd meter lopen vanuit de haven. Onderweg krijgen we talloze aanbiedingen van chauffeurs, geen een lager dan 250k IDR. We lopen door naar de bluebird. Helaas is er geen bluebird beschikbaar als we op de taxistandplaats aankomen. Dan maar even bellen met bluebird. Ze kunnen er over een kwartier een taxi hebben. Even wachten dus. Ondertussen krijgen we weer nieuwe aanbiedingen. 180k IDR. Maar dan met een gammele bus, zonder airco en zo. Toch maar niet. Maar bluebird wil ook niet echt opschieten... op een gegeven moment krijgen we een aanbod om voor 200k IDR te gaan. Met een 6-zitter taxi, zonder airco helaas. Omdat ik het onderhand wel gehad heb met wachten, stel ik voor om hiervan gebruik te maken. Miran is akkoord, dus dat doen we. Om even voor half 10 rijden we weg.
We nemen een andere weg dan de heenweg. De weg gaat dwars door de bergen en komt midden in Mataran uit. Erg mooi, maar de vraag is of ie erg snel is. Blijkbaar snel genoeg, want om even voor 11-en komen we in de haven aan, nog net op tijd om bij een louche verkoper tickets te kopen (officiele ticket office blijkt dicht?), wel voor de juiste prijs maar allen voorzien van verschillende data (die allemaal al achter ons liggen). Apart. Maar goed, het werkt, dus het zal wel goed zijn.
We nemen plaats op het onderdek, want het bovendek blijkt geen afdak te hebben. Dan brandt je echt weg in de zon... Na een tijdje begint echter op te vallen dat de boot wel heel erg smerig is.... overal lopen beestjes (kakkerlakken?) en ligt vuil... Na een uur hebben we het wel gezien op het onderdek. We besluiten om toch maar boven te gaan zitten, dan maar heel erg goed insmeren. Bor wil niet mee, hij wil blijven slapen op het onderdek. Onze argumenten helpen niet en dus blijft hij als enige beneden. Een uur later heeft Bor het ook wel gezien en komt hij bij ons zitten.
Ik kom erachter dat het niet boeken van een package deal toch wel erg voordelig uitpakt. De heenreis van Padangbai naar Gili Meno heeft ons zoals eerder gezegd 5*180k IDR + 80k IDR = 980k IDR. De terugreis heeft ons 50 + 200 + 180 = 430k IDR gekost. Niet slecht. Wel slecht is dat de boot netjes op tijd (dus na zo'n 3,5/4 uur varen) bij de haven van Padangbai aankomt. Daar krijgen we hetzelfde ritueel als op de heenreis (wachten op een plek in de haven), zij het dat het dit keer nog veel langer duurt.... we liggn 2,5 uur te dobberen. Fijnzo. Als we er echt helemaal klaar mee zijn, vaart ie eindelijk de haven binnen.
In de haven staat het mannetje van het hotel dat ik had gereserveerd ons op te wachten. Ik leg hem uit dat we toch geen gebruik kunnen maken van de reservering en door moeten naar Legian om op tijd te zijn voor het vliegtuig. Hij is niet erg blij, da's begrijpelijk. We nemen een taxi naar Legian, nog ruim 2 uur verder reizen...
Legian blijkt een leuke voorstad (of buitenwijk of zo?) van Kutal te zijn. Het hotel, toepasselijk de 'three brothers inn' geheten, blijkt ook erg leuk. En met warm water. Niet verkeerd dus. Ook het eten blijkt wel aardig. Goede keuze dus. Morgen het laatste stuk van de reis, van Bali terug naar huis (via Kuala Lumpur)
