Wandelen over Gili Gede
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
27 Juli 2012 | Indonesië, Ubud
We hebben vandaag een rustige dag. We hebben eigenlijk niets gepland aan activiteiten. Bij het ontbijt horen we dat de andere gasten een dagje over het eiland gaan wandelen. Omdat we niet de hele dag voor de bungalow willen hangen lijkt ons dat ook wel een goed plan. Capucine geeft een paar tips hoe we een leuke tocht kunnen maken, niet te lang maar toch een goede indruk van het eiland. Het is al aardig warm vroeg in de ochtend dus we besluiten om direct na het ontbijt te gaan.
We lopen een klein stukje langs de kust en volgen dan een padje dat over de heuvels naar de andere kant van het eiland voert. Op sommige stukken is het erg steil en met name Bor vindt het niet altijd even prettig. Maar het is een mooie route. Na een tijdje komen we bij het eerste dorpje aan. We zien veel locale mensen en allen zijn ze erg vriendelijk. Behalve jongemannen die op weg zijn naar de Moskee voor het middaggebed, zij beantwoorden onze begroetingen niet of nauwelijks. Bij de vrouwen die bij hun winkeltjes zitten, of wat daarvoor door moet gaan, kopen we wat chips en drinken. We eten het niet op waar de mensen bij zijn, want zij zitten in de Ramadan en dan is het niet erg respectvol om voor hun neus te gaan eten en drinken.
We lopen door en komen langs een ander hotel, gerund door een Nederlandse eigenaresse. We nemen een korte pauze om wat te drinken en raken aan de praat met de vrouw die het hotel momenteel leidt (eigenaresse blijkt in Nederland te verblijven). Als we een half uurtje hebben gerust, lopen we verder. We komen langs het tweede dorpje van het eiland. Ook hier weer erg aardige bewoners. Tenslotte wandelen we langs de kust terug naar Madak Belo.
Het begint langzamerhand tijd te worden om een vervolgbestemming te kiezen, want dit is de laatste nacht dat we in Madak Belo kunnen verblijven. En het is een erg leuk eiland, maar na 3 dagen heb je het inderdaad wel gezien. Helaas kunnen we maar heel beperkt op internet. We hebben in mijn telefoon nog een Indonesisch SIM-kaartje zitten waarmee we nog beperkt kunnen surfen.
We willen graag nog schildpadden zien, dat is tot nu in 3 jaar Azie nog niet gelukt. De Duitse gasten die in de andere bungalow zitten vertellen dat ze die volop bij Gili Meno hebben gezien. Hun verhaal klinkt goed en ze hebben een telefoonnr van hun verblijf daar. Als ik probeer het te bellen blijkt het nummer echter niet in gebruik. Ook alle andere opties die ik op mijn telefoon kan vinden (in Agoda en booking.com) bieden niet veel (of te duur of niet veel aan). Dan komt Henry met een mogelijke optie. Hij heeft nog een vriend op Melo, die een resort aan het opbouwen is. Wellicht heeft hij nog ruimte. Hij belt, maar de vriend blijkt nog aan het snorkelen te zijn. Hij zal vanavond nog een keer proberen. Hm, dat vraagt wel wat van ons geduld, maar goed, we hebben geen andere keuze.
's Avonds tegen een uur of 8 krijgen we uiteindelijk te horen van Henry dat we inderdaad naar Gili Meno kunnen. 2 bungalows kunnen we huren, voor een vriendenprijsje (300K IDR, ca 25 euro), voor 3 dagen. Henry regelt ook het vervoer van Madak Belo naar Bangsal, waar we het laatste stukje met de boot naar Gili Melo nemen. We hebben er alweer zin in!
We lopen een klein stukje langs de kust en volgen dan een padje dat over de heuvels naar de andere kant van het eiland voert. Op sommige stukken is het erg steil en met name Bor vindt het niet altijd even prettig. Maar het is een mooie route. Na een tijdje komen we bij het eerste dorpje aan. We zien veel locale mensen en allen zijn ze erg vriendelijk. Behalve jongemannen die op weg zijn naar de Moskee voor het middaggebed, zij beantwoorden onze begroetingen niet of nauwelijks. Bij de vrouwen die bij hun winkeltjes zitten, of wat daarvoor door moet gaan, kopen we wat chips en drinken. We eten het niet op waar de mensen bij zijn, want zij zitten in de Ramadan en dan is het niet erg respectvol om voor hun neus te gaan eten en drinken.
We lopen door en komen langs een ander hotel, gerund door een Nederlandse eigenaresse. We nemen een korte pauze om wat te drinken en raken aan de praat met de vrouw die het hotel momenteel leidt (eigenaresse blijkt in Nederland te verblijven). Als we een half uurtje hebben gerust, lopen we verder. We komen langs het tweede dorpje van het eiland. Ook hier weer erg aardige bewoners. Tenslotte wandelen we langs de kust terug naar Madak Belo.
Het begint langzamerhand tijd te worden om een vervolgbestemming te kiezen, want dit is de laatste nacht dat we in Madak Belo kunnen verblijven. En het is een erg leuk eiland, maar na 3 dagen heb je het inderdaad wel gezien. Helaas kunnen we maar heel beperkt op internet. We hebben in mijn telefoon nog een Indonesisch SIM-kaartje zitten waarmee we nog beperkt kunnen surfen.
We willen graag nog schildpadden zien, dat is tot nu in 3 jaar Azie nog niet gelukt. De Duitse gasten die in de andere bungalow zitten vertellen dat ze die volop bij Gili Meno hebben gezien. Hun verhaal klinkt goed en ze hebben een telefoonnr van hun verblijf daar. Als ik probeer het te bellen blijkt het nummer echter niet in gebruik. Ook alle andere opties die ik op mijn telefoon kan vinden (in Agoda en booking.com) bieden niet veel (of te duur of niet veel aan). Dan komt Henry met een mogelijke optie. Hij heeft nog een vriend op Melo, die een resort aan het opbouwen is. Wellicht heeft hij nog ruimte. Hij belt, maar de vriend blijkt nog aan het snorkelen te zijn. Hij zal vanavond nog een keer proberen. Hm, dat vraagt wel wat van ons geduld, maar goed, we hebben geen andere keuze.
's Avonds tegen een uur of 8 krijgen we uiteindelijk te horen van Henry dat we inderdaad naar Gili Meno kunnen. 2 bungalows kunnen we huren, voor een vriendenprijsje (300K IDR, ca 25 euro), voor 3 dagen. Henry regelt ook het vervoer van Madak Belo naar Bangsal, waar we het laatste stukje met de boot naar Gili Melo nemen. We hebben er alweer zin in!
