Matchday!!!
Door: TK
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
24 Juli 2013 | Turkije, Istanbul
Vandaag onze laatste echte dag in Turkije. En wat voor een, we gaan vanavond de wedstrijd van FB tegen PSV bekijken. We hebben er allemaal (behalve Miran, voor haar hoeft het niet zo, maar ze gaat toch gezellig mee) veel zin in.
Na het ontbijt in de tuin van ons appartement gaan Miran en ik eerst samen op zoek naar de Ucuk Aya Sofia, de kleine Aya Sofia. Die blijkt zowat bij ons in de achtertuin te liggen. We vinden hem zeer eenvoudig. Het is een zeer oud gebouw, ongeveer uit de 6e eeuw nC. Het is in het verleden al vanalles geweest (kerk voor orthodoxen, kerk voor katholieken, moskee) en dient tegenwoordig nog als moskee. Van binnen is hij zeer fraai gerestaureerd. We krijgen uitleg van een student die vrijwillig vragen van toeristen beantwoordt.
Als we weer terug zijn, besluiten we om de stad in te gaan. Kijken of we nog een shirtje voor Bor en andere souvenirs kunnen vinden. Het eerste blijkt onmogelijk, qua souvenirs vinden we nog wat klein grut hier en daar. We lopen langs de kapper om te kijken of we voor een zacht prijsje nog wat bijgepunt kunnen worden. Dat laatste kan, het zachte prijsje zit er niet in. Dan maar even niet. Omdat we toch weer een hele wandeling achter de rug hebben, besluiten we terug te lopen naar ons appartement, maar onderweg eerst nog wat te drinken en te eten. We vinden een erg leuk restaurantje bij ons appartement in de buurt. Daar nemen we een paar borden friet en wat te drinken, erg goed.
Hoewel de wedstrijd pas om kwart voor tien (locale tijd) begint, besluiten om op tijd richting het stadion te gaan. We nemen de boot van even na 7. Onderweg zien we een prachtige zonsondergang met Sultanahmet op de achtergrond. Om half 8 zijn we op het Aziatisch deel. We lopen, na een tussenstop bij Starbucks, door naar het stadion. Het barst er van de FB supporters. Opvallend weinig PSV supporters. 5 om precies te zijn, waarvan Daan en Mats hun PSV tenue aan hebben. Valt lekker op. Maar de Turken zijn erg aardig!
Als we bij het stadion aankomen, tegen 9 uur, blijkt het enorm druk. Voor de ingang waar wij naarbinnen moeten staat een enorme rij. Er zit geen andere keus op dan aan te sluiten. Na 5 minuten staan we helemaal ingesloten. Voetje voor voetje schuifelen we naar de ingang. Het blijkt dat alle supporters door 5 enorm smalle poortjes moeten. Bor begint wat geintimideerd te raken door alle supporters, maar daar heeft ie niets van te vrezen. Wel gevaarlijk is dat we geen kant op kunnen. Als er geduwd gaat worden heb je geen enkel verhaal. Maar zover komt het gelukkig niet.
Als we door het poortje zijn, het is dan al ver na half 10, verwachten we eigenlijk zo het stadion in te kunnen lopen. Daar bevindt zich echter het volgende obstakel. Weer een paar smalle poortjes waar iedereen om de beurt doorheen moet. Ook die horde nemen we met wat geduld. Dan zoeken naar onze plaatsen. Wij zitten op de Migros plaatsen op rij 10, stoel 36 t/m 41. Maar dat valt vies tegen. Het blijkt het thuisvak van de harde kern van de FB supporters te zijn. Geen hond die zich aan de toegewezen plaatsen houdt. Echt geen beginnen aan, nog afgezien van de vraag of je daar wel tussen zou willen zitten. Gelukkig wordt in het stadion zelf nergens op plaatsen gecontroleerd, dus we lopen wat verder en gaan in de hoek zitten. We hebben prima plaatsen.
De wedstrijd zelf verloopt prima voor PSV. Na een kwartier wordt het al 0-1 en hebben ze het beste van het spel. Wij juigen duidelijk doch bescheiden. De tweede helft gaat het spel wat meer gelijk op en heeft PSV zelfs een aantal keer geluk met schoten tegen de paal. Toch maken ze rond de 75e minuut (niet onverdiend) zelfs 0-2. Wij kunnen ons geluk niet op. Omdat de laatste boot terug naar Sultanahmet om 00.00u gaat en het inmiddels al 23.40 is, laten we de laatste minuten voor wat ze zijn en lopen terug naar de boot. Onderweg worden we een aantal keer sportief gefeliciteerd, erg leuk! De laatste 5 minuten moeten we zelfs rennen omdat we bang zijn dat we het anders niet zullen halen. Dat lukt dan ook maar ternauwernood. Alle passagiers zijn al ingestapt en we kunnen er nog net bij.
Als we weer terug zijn in Sultanahmet komen we nog een Turkse Nederlander tegen die ook was wezen kijken. Hij had nog gezegd tegen de kapitein dat ie ons niet op de boot moest laten ;D). Door nachtelijk Istanbul lopen we terug naar ons hotel. Om half 2 zijn we eindelijk terug. Morgen moeten we weer om half 8 op omdat we om half 9 opgehaald worden om met de minibus naar het vliegveld te worden gebracht. Het was een prachtige afsluiter van de vakantie!
Na het ontbijt in de tuin van ons appartement gaan Miran en ik eerst samen op zoek naar de Ucuk Aya Sofia, de kleine Aya Sofia. Die blijkt zowat bij ons in de achtertuin te liggen. We vinden hem zeer eenvoudig. Het is een zeer oud gebouw, ongeveer uit de 6e eeuw nC. Het is in het verleden al vanalles geweest (kerk voor orthodoxen, kerk voor katholieken, moskee) en dient tegenwoordig nog als moskee. Van binnen is hij zeer fraai gerestaureerd. We krijgen uitleg van een student die vrijwillig vragen van toeristen beantwoordt.
Als we weer terug zijn, besluiten we om de stad in te gaan. Kijken of we nog een shirtje voor Bor en andere souvenirs kunnen vinden. Het eerste blijkt onmogelijk, qua souvenirs vinden we nog wat klein grut hier en daar. We lopen langs de kapper om te kijken of we voor een zacht prijsje nog wat bijgepunt kunnen worden. Dat laatste kan, het zachte prijsje zit er niet in. Dan maar even niet. Omdat we toch weer een hele wandeling achter de rug hebben, besluiten we terug te lopen naar ons appartement, maar onderweg eerst nog wat te drinken en te eten. We vinden een erg leuk restaurantje bij ons appartement in de buurt. Daar nemen we een paar borden friet en wat te drinken, erg goed.
Hoewel de wedstrijd pas om kwart voor tien (locale tijd) begint, besluiten om op tijd richting het stadion te gaan. We nemen de boot van even na 7. Onderweg zien we een prachtige zonsondergang met Sultanahmet op de achtergrond. Om half 8 zijn we op het Aziatisch deel. We lopen, na een tussenstop bij Starbucks, door naar het stadion. Het barst er van de FB supporters. Opvallend weinig PSV supporters. 5 om precies te zijn, waarvan Daan en Mats hun PSV tenue aan hebben. Valt lekker op. Maar de Turken zijn erg aardig!
Als we bij het stadion aankomen, tegen 9 uur, blijkt het enorm druk. Voor de ingang waar wij naarbinnen moeten staat een enorme rij. Er zit geen andere keus op dan aan te sluiten. Na 5 minuten staan we helemaal ingesloten. Voetje voor voetje schuifelen we naar de ingang. Het blijkt dat alle supporters door 5 enorm smalle poortjes moeten. Bor begint wat geintimideerd te raken door alle supporters, maar daar heeft ie niets van te vrezen. Wel gevaarlijk is dat we geen kant op kunnen. Als er geduwd gaat worden heb je geen enkel verhaal. Maar zover komt het gelukkig niet.
Als we door het poortje zijn, het is dan al ver na half 10, verwachten we eigenlijk zo het stadion in te kunnen lopen. Daar bevindt zich echter het volgende obstakel. Weer een paar smalle poortjes waar iedereen om de beurt doorheen moet. Ook die horde nemen we met wat geduld. Dan zoeken naar onze plaatsen. Wij zitten op de Migros plaatsen op rij 10, stoel 36 t/m 41. Maar dat valt vies tegen. Het blijkt het thuisvak van de harde kern van de FB supporters te zijn. Geen hond die zich aan de toegewezen plaatsen houdt. Echt geen beginnen aan, nog afgezien van de vraag of je daar wel tussen zou willen zitten. Gelukkig wordt in het stadion zelf nergens op plaatsen gecontroleerd, dus we lopen wat verder en gaan in de hoek zitten. We hebben prima plaatsen.
De wedstrijd zelf verloopt prima voor PSV. Na een kwartier wordt het al 0-1 en hebben ze het beste van het spel. Wij juigen duidelijk doch bescheiden. De tweede helft gaat het spel wat meer gelijk op en heeft PSV zelfs een aantal keer geluk met schoten tegen de paal. Toch maken ze rond de 75e minuut (niet onverdiend) zelfs 0-2. Wij kunnen ons geluk niet op. Omdat de laatste boot terug naar Sultanahmet om 00.00u gaat en het inmiddels al 23.40 is, laten we de laatste minuten voor wat ze zijn en lopen terug naar de boot. Onderweg worden we een aantal keer sportief gefeliciteerd, erg leuk! De laatste 5 minuten moeten we zelfs rennen omdat we bang zijn dat we het anders niet zullen halen. Dat lukt dan ook maar ternauwernood. Alle passagiers zijn al ingestapt en we kunnen er nog net bij.
Als we weer terug zijn in Sultanahmet komen we nog een Turkse Nederlander tegen die ook was wezen kijken. Hij had nog gezegd tegen de kapitein dat ie ons niet op de boot moest laten ;D). Door nachtelijk Istanbul lopen we terug naar ons hotel. Om half 2 zijn we eindelijk terug. Morgen moeten we weer om half 8 op omdat we om half 9 opgehaald worden om met de minibus naar het vliegveld te worden gebracht. Het was een prachtige afsluiter van de vakantie!
