Ankor Wat

Na onze eerste dag iin Cambodja, die we rustig hebben doorgebracht met een bezoek aan het War Museum en het Artisan centre, gaan we vandaag naar een van de hoogtepunten van onze reis, Ankor Wat. Dit gigantische tempelcomplex is een van de klassieke wereldwonderen. In sommige reisgidsen wordt aangeraden om naar de zonsopgang te gaan kijken. Dat houdt in dat je dan om 5 uur weg moet rijden met de Tuktuk. Omdat we de afgelopen nacht ook al om half vier zijn opgestaan twijfelen we of dat wel zo'n strak plan is. Omdat Matt aangeeft dat het de afgelopen maand al elke ochtend mistig is geweest en hij niet verwacht dat het morgen beter zal zijn, besluiten we om om 6 uur te gaan. We zijn dan nog steeds heel vroeg, zodat we de mooiste tempels nog in alle rust kunnen bekijken.

Helaas blijkt als we opstaan dat het wel een mooie zonsopkomst is. Bad luck, maar in ieder geval hebben we dan nog een mooie ochtend in Ankor Wat. Sauron (vast verkeerd gespeld, dat is nl de grote slechterik uit de Lord of the Rings), onze Tuktuk chauffeur brengt ons naar het tempelcomplex. Ons eerste doel is Ta Prohm, het tempelcomplex dat nog in originele staat is gelaten. Dat houdt in dat de bomen door de ruines heen groeien, wat spectaculaire plaatjes oplevert. Het lijkt zo uit een Indiana Jones film te zijn gekopieerd. Helaas hebben de boys er nog niet zo'n oog voor. Mats kan van de slaap nog nauwelijks uit zijn ogen kijken en Bor wordt spontaan misselijk als we ons met z'n allen aan het vergapen zijn aan een boom die met zijn wortels een ruine in een wurggreep heeft genomen, om er maar eens een cliche tegenaan te gooien. Nadat we Ta Prohm hebben verkend besluiten we om terug te gaan naar het hotel om eerst maar wat te ontbijten.

De boys knappen goed op van een stokbroodje met honing en wat ei. We gaan weer terug de oude Angkor stad in. We gaan via de beeldengalerij op de brug naar het tweede complex, Bayon. Dit is het beroemde complex met alle gezichten. Het schijnt dat er ooit meer dan 50 hebben gestaan, nu zijn er daar nog 37 van over. Deze tempel is wel gerestaureerd en het blijkt dat dat beter in de smaak valt. Vooral Mats vindt het prachtig, maar ook Bor en Daan vermaken zich uitstekend. De jongens hadden nog graag een ritje op een olifant gemaakt (deze schijnen wel goed verzorgd te worden, in tegenstelling tot bv olifantreservaten in Maleisie). Helaas worden ze blijkbaar zo goed verzorgd dat er een arbo regel voor ze is ingesteld die zegt dat ze om 11 uur moeten gaan rusten. Pech dus. Dan maar de tempel in.

Je kunt door de hele tempel struinen door allerlei gangen, trapjes en deuren. Langzaamaan naderen we de top, waarin een boeddha beeld staat, waar ook nu nog gebeden wordt. De lucht van wierook leidt ons er feilloos naar toe. Bovenop heb je nog prachtig zicht op een aantal van de grotere gezichten. We dalen aan de achterkant weer af en eenmaal beneden gekomen steken Bor en Mats nog een aantal wierookstookjes aan. Inmiddels begint het verzengend heet te worden. In de zon lopen vermijden we zoveel als mogelijk. We bezoeken nog een boeddha beeld en nog een tempel die in de buurt ligt van Bayon. Daarna begint het weer langzaamaan tijd te worden voor wat drinken en een lunch. Er zitten meerdere kampen met eetgelegenheden verspreid over het terrein, dus we kiezen er een uit waar we ons tegoed doen aan rijst met vlees en uiteraard frietjes.

Na de lunch gaan we naar Ankor Wat, de grootste, best bewaarde en bekendste tempel van het Angkor Complex. Het ziet er prachtig uit, ondanks dat 1 van de torens in de stijgers staat. Ook wel grappig om te zien hoe onze Cambodjaanse vrienden een stijger bouwen. Dat zou in NL niet door de inspectie komen. We lopen op de eerste verdieping rondom heel Angkor Wat en krijgen zo een goed gevoel voor de omvang. Overal zijn prachtige reliefs op de muren aangebracht. Helaas is de middelste en grootste toren vanwege een Boeddhistische feestdag niet toegangkelijk. Daar komt bij dat de tempelmoeheid na zo'n dag ook zijn tol begint te eisen. Hoewel de mannen zich er moedig doorheen slaan, is het toch lastig voor ze om enige opluchting te onderdrukken als we besluiten het complex te verlaten. Dit doen we echter niet zonder ons te laten zegenen door een plaatselijke geestelijke. Miran houdt een bundel wensen, voorspellingen of wat dies meer zij boven haar hoofd, steekt er een stokje tussen en bepaalt zo haar toekomst. Deze wordt luid en duidelijk geproclameerd door de geestelijke. Helaas in Khmer zodat we er niet veel wijs uit worden. Wel verzekert hij ons dat het 'good, good' is! Daar doen we het dan maar mee. We krijgen ieder nog een geluksarmbandje omgedaan met wat prevelingen en daarna volgt de zegen en wegzending.

Buiten de tempel gekomen besluiten we de schaduw op te zoeken en wat koels tegen de dorst te nuttigen. Een prachtig manneke dat niet ouder lijkt dan een jaar of 8 weet ons over te halen voor zijn drinkstalletje te kiezen. Als we klaar zijn willen we doorlopen naar de uitgang, maar wordt onze nieuwsgierigheid gewekt door muziek die ergens van achter de drinkgelegenheid komt. Het blijkt een leraar te zijn die twee weesjongetjes muziek leert spelen. Deze zullen ze later gebruiken als ze het klooster ingaan. Nadat we een aantal nummers hebben geluisterd geven we de jongens wat geld. De leraar legt uit dat dat geld erg fijn is, maar dat dat rechtstreeks naar de monnik gaat die hen van ontbijt voorziet. Als we ze echt wat willen geven, kunnen we beter wat te drinken en te eten geven. De jongens beginnen te glunderen als we ze wat coke en sprite geven. En omdat we er toch zijn, worden we meteen maar weer gezegend door een gebitloos oud vrouwtje. Als het nou niet meer goedkomt met ons leven weet ik het ook niet meer.

Bij de uitgang aangekomen staat Sauron weer op ons te wachten. De zonsopkomst hebben we gemist, maar dat wil niet zeggen dat we de zonsondergang ook aan ons voorbij moeten laten gaan en daarom rijdt Sauron ons naar een heuvel van waaruit je de zon in het meer kunt zien zakken. Helaas had driekwart van de bezoekers dat plan. Een tocht over de hoofden van al die mensen lijkt wat teveel gevraagd, maar gelukkig heeft Sauron een alternatief. Zo'n 10 km rijden van hier ligt een mooie tempel van waaraf je ook de zonsondergang kunt zien. Die zakt dan wel in de jungle in plaats van in het meer, maar dat mag de pret niet drukken.

Ondanks alle zegeningen van de dag, blijken de goden ons toch nog niet helemaal goed gezind. De zon heeft ons de hele dag de haren van het hoofd geschroeid, maar laat het nu dan toch afweten. Heel af en toe laat hij nog een sprankje licht zien. Het geeft wel een mooi effect, maar toch net niet wat we ervan gehoopt hadden.

Na deze lange dag besluiten we om terug te gaan. Onderweg begint het hemelwater ook nog op ons neer te dalen, maar het blijkt dat de Tuktuk daar een prima bescherming tegen biedt met de tentdoeken die aan de zijkant naar beneden gelaten kunnen worden. Op aanraden van Sauron gaan we eten in een prachtig restaurant, een beetje new age achtig met mahonie houten vloer, doeken die de verschillende tafels van elkaar scheiden en bamboe als muur. Het eten is ook geweldig zodat we deze prachtige dag in stijl af kunnen sluiten.

Als Sauron ons bij het hotel weer afzet geeft hij aan dat hij ons morgen naar de floating village kan brengen en een bezoek aan het platteland met rijstvelden en buffels. Wat een geweldige vent is het toch. Hij is zeer aardig, vrolijk, behulpzaam en heeft ook nog eens zeer goede ideeen. We zijn blij dat we morgen nog een keer met hem mee kunnen.