Floating village and a day at the country

Vandaag neemt Sauron ons mee op een trip naar het floating village, Kompong Phhluk en naar het platteland om de rijstvelden te bekijken. Omdat het gisteren weer een vroege dag is geweest, besluiten we om het vandaag iets rustiger aan te doen. Na het ontbijt vertrekken we om half tien.

Ons eerste doel is het bezoek aan een lokale markt. Het is er vrij rustig, en dat komt omdat alle locals al 's ochtends zeer vroeg hun inkopen doen. Daarom kunnen we in alle rust over de markt slenteren. We trekken blijkbaar wel de aandacht, want overal worden we toegelachen of aangesproken soms vallen ons nog enthousiastere vormen van begroeting ten deel.

Het blijft ongelooflijk hoe aardig, hartelijk en enthousiast de Cambodjanen zijn. In Siem Reap is iedereen al erg aardig, maar hoe verder je op het platteland komt, hoe enthousiaster men wordt. Tegelijk maakt deze manier van omgang het duistere verleden van Cambodja alleen maar moeilijker te begrijpen. Tegelijk valt ook op dat een overgroot deel van de bevolking erg jong is. De meeste mensen die we tegenkomen zijn waarschijnlijk niet ouder dan 30. Waar de ouderen zijn gebleven lijkt niet moeilijk te raden.

Op de markt worden met name levensmiddelen aan de man gebracht. Het lijkt dat je veel soorten groenten en specerijen daar veilig kunt kopen. Vlees en vis lijkt alleen weggelegd voor diegenen met een zeer sterke maag, met name diegenen die ook vliegen makkelijk kunnen verteren. Hakblokken die nog uit de tijd van Angkor lijken te stammen zijn eerder regel dan uitzondering. Sauron trakteert ons op heerlijke stukken locaal fruit. Met name de morning glory valt in de smaak, zelfs bij de kids, die over het algemeen toch eerder voor een big mac gaan dan voor iets dat aan een boom of struik groeit. Ze vermaken zich prima op de markt.

Na dit korte intermezzo gaan we door op weg naar Kompong Phhluk, het floating village. Wat wel grappig is, is dat alle Cambodjanen een nogal op zijn zachtst gezegd merkwaardig Engels accent erop nahouden. Het duurt even voordat je dat in de gaten hebt. Zo spreken ze geen 's'-klanken uit, waardoor een floating village, een floating villa wordt en rice wordt verbasterd in rai. Het duurde dus even voordat we in de gaten hadden dat we op weg gingen naar een drijvend dorp.

We kunnen tot een stuk voor het dorp met de Tuktuk komen en vaandaaruit nemen we de boot, die we delen met een paar locals. Wanneer we het dorp naderen blijkt dat een floating viillage niet een dorp is van bijvoorbeeld boten of zo, maar bestaat uit huizen die op palen van 4 a 5 meter hoogte zijn gebouwd. De reden hiervoor is dat in de regentijd het waterpeil van de rivier waaraan het gebouwd is met evenzoveel meters stijgt. Wanneer we voor het dorp langs varen, worden we weer van alle kanten toegeroepen en gezwaaid.

Nadat we het dorp net uit zijn, wordt ons de mogelijkheid geboden om een tochtije door het floating forrest te maken. Dat is dus een bos dat helemaal onder water komt te staan tijdens de natte moesson. Hoe de bomen dat weten te overleven bllijft een raadsel maar prachtig is het wel.

We vervolgen de boottocht over het riviertje dat uitmondt in Tongle Sap, het grote meer van Cambodja. Daar dobberen we even rond en op de terugweg vraagt Mats of hij misschien even de boot mag sturen. Tot zijn verbazing vindt de bootsman dat geen enkel probleem dus stuurt Mats ons zonder enige vertwijfeling de rivier weer op, terug naar het floating village. Uiteraard blijven Bor en Daan niet achter en zo sturen de kids de boot bijna tot in het village. We lopen ook nog even door het dorp heen, over de weg die nu nog droogligt maar over een aantal weken ook ondergelopen zal zijn. Het blijft erg armoedig allemaal, maar toch zijn ook hier de mensen weer erg vrolijk en aardig. We sluiten het bezoek aan het dorp af met een korte bezichtiging van de lokale tempel.

Na het floating village gaan we naar de countryside. Eerst nemen we een lunch bij weer een lekker restaurant waar Sauron ons heenbrengt. We nodigen hem uit met ons mee te eten, wat hij erg leuk vindt. Dit restaurant heeft als special feature dat je na de maaltijd met de familie uit kunt buiken in een hangmat onder een naastgelegen overkapping. De kids zijn uiteraard niet te beroerd dat eens aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Onze tocht voert ons vervolgens naar het platteland. Daar wordt in de natte periode met name rijst verbouwd. In de droge periode met name bananen en ander fruit. In deze contreien bereikt het enthousiasme van de bevolking echt zijn hoogtepunt. Iedereen lacht, zwaait en roept, wat door ons weer even enthousiast wordt beantwoord. We zien hoe rijst wordt geoogst, gedroogd en door een machiine tot rijst wordt gemaakt. Onderweg schreeuwt overal het groen je tegemoet, prachtig. Na een rit van ongeveer een half uur komen we uiteindelijk weer terug in Siem Reap.

's Avonds gaan we op aanraden van Matt eten in het restaurant met de beste rating an Siem Reap. We eten er heerlijk. Miran krijgt een fantastische Red Snapper die in een zoutlaag is klaargemaakt, ik eet een heerlijke beef terwijl Daan zich tegoed doet aan verrukkelijke garnalen. Bor en Mats nemen van alles wat, uiteraard gelardeerd met een lekker bordje french fries. En dat alles voor een vriendenprijsje van 37 USD, nog geen 25 Euro. Oke, een uitermate Hollandse waarneming, maar hij is hier toch echt op zijn plaats.

Bij terugkomst moeten we helaas afscheid nemen van onze trouwe gids Sauron. We bedanken hem uitgebreid voor zijn goede werk en zeer prettige gezelschap. De kids vinden hem ook fantastisch en sluiten af met een welgemeende boks. Siem Reap is, ondanks de verhalen dat het toch wel wat commercieel begint te worden, erg goed bevallen!

Morgen naar Phnom Penh, op aanraden van Matt met de taxi in plaats van met de bus.