Eerste indruk Phnom Penh

Vandaag moeten we helaas Siem Reap alweer verlaten. Ondanks de verhalen dat het een commerciele bedoening zou zijn, wat het ergens ook wel is (maar wat wil je anders als je 1 van de 7 wereld wonderen in je dorp hebt liggen), was het toch fantastisch. Niet alleen Angkor Wat, maar ook de floating village en het bezoek aan de country. Op advies van Matt nemen we een taxi in plaats van de bus. Prijs is hetzelfde, maar is veel sneller en je kunt onderweg ook nog stoppen voor lunch als je wil.

In tegenstelling tot de Cambodjanen die we tot nu toe hebben ontmoet, is de taxichauffeur een licht norsige man, met vlassig snorretje en een te donkere maffiabril. Het zou niet verbazen als hij een tattoo van een slang in zijn nek heeft wat we helaas niet kunnen constateren vanwege een te hoge kraag van zijn bloes.

De wegen in Cambodja zijn niet al te best. Gelukkig wel voor het grootste stuk geasfalteerd, maar er zitten ook zonder aankondiging stukken tussen waar het asfalt verandert in grove losliggende kiezels. Ook kuilen waar onze Duitse vrienden in Zandvoort trots op zouden zijn duiken hier en daar op. Verder is het duidelijk dat man er wel zin in heeft. In het Cambodjaans verkeer gelden eigenlijk maar 2 regels. Regel 1: als de mijne groter is dan die van jou heb ik voorrang. Regel 2: regel 1 geldt ook op het wegvak van het tegemoet komende verkeer. Omdat wat zich op het wegvlak bevindt niet al teveel voorstelt (althans niet als je buiten Phnom Penh bent, daarbinnen is het infested met zwarte SUV's van oligarchen), komen wij met onze Toyota Camry al een heel eind. Gevolg is dus dat we heel wat tuktuks, brommers met de vreemste ladingen en andere kleinere wegelementen de stuipen op het lijf jagen. Omdat de chauffeur het wel met enige flair doet, heb ik er eigenlijk wel vertrouwen in dat het goed gaat en kan ik af en toe nog even wegdommelen. Hoeveel slachtoffers er in die tijd zijn gevallen weet ik niet.

Na enige uren rijden stoppen we in een wegrestaurant. We worden meteen besprongen door allerlei kids die vruchten en dergelijke willen verkopen. Ook worden we naar uitstallingen gelokt waar plaatselijke lekkernijen worden verkocht. Meest in het oog springend zijn de gefrituurde vogelspinnen. Ondanks de verleiding besluit ik om toch maar een bordje gebakken rijst met kip en ei te nemen. Miran en de kids laten deze beurt aan zich voorbij gaan, en beperken zich tot wat blikjes fris. Na de onderbreking rijden we verder. Ondertussen wordt het weer steeds slechter, waardoor de kuilen verdwijnen en kleine meertjes gevormd worden. Daar weet de chauffeur ook wel raad mee. Met een noodgang raast hij erdoor heen, daarbij voorbijgangers trakterend op een fijne douche van lichtbruin modderwater. Who cares, ze waren toch al nat.

Als we de outskirts van Phnom Penh binnenrijden slaat enige vertwijfeling toe. Dit is wel heel armoedig en troosteloos. Het weer werkt uiteraard ook niet mee om het beeld wat op te fleuren. Als we een van de bruggen over de Tonle Sap over rijden begint mister cab man ineens te vragen waar we eigenlijk moeten zijn. Omdat ik deze vraag wel verwacht had, heb ik de helderheid van geest gehad om in Siem Reap snel het adres te checken op internet. Mijn handschrift blijkt echter voor hem Sanskriet te zijn (hoewel, misschien zou hij dat wel gekend hebben?). Mijn uitleg helpt ook niet echt veel. Zijn blik als een oorwurm als ik zeg dat we op de riverside moeten zijn, straatnr 144, schept niet veel vertrouwen. In een helder moment besluit hij zijn baas te bellen, die wel een beetje Engels kan. Ik krijg hem in ieder geval aan zijn verstand dat we op de riverside moeten zijn, en hij krijgt dat weer overgebracht op de chauffeur. Al rijdend op de riverside krijgen we al snel het systeem in de gaten, zodat het een piece of cake is om street 144 te vinden.

Onze hotelkamer blijkt erg goed. We hebben een suite met twee kamers en een balkon uitkijkend over Phnom Penh. Daar komen we even bij van de trip.
's Avonds vragen we aan het personeel waar we lekker kunnen eten. Een van de serveerster weet een lekker restaurant (voor weinig). Omdat het alleen een Khmer naam heeft, stelt ze voor dat ze het aan een tuktuk driver doorgeeft die ons er dan af moet zetten. So far so good. Echter, de tuktukker zet ons bij een restaurant af dat 'fish' heet (klinkt niet erg Khmer), dat alleen vis serveert (oke, zou een beetje Khmer kunnen zijn), en eruit ziet als een lounge bar (definitely not Khmer). Is het dus niet. Probleem is dat we dus niet de naam van het restaurant hebben gekregen en dus geen idee hebben waar we moeten zijn. Dan dus maar zelf een restaurant zoeken. We lopen terug naar ons hotel en onderweg nemen we een restaurant aan de boulevard dat van alles serveert. Goed genoeg voor deze avond.

Na het eten gaan we terug naar het hotel. Nog even de minibar aan een onderzoekje onderwerpen en daarna slapen.

Morgen een bezoek aan het duistere verleden van Cambodja, naar S21 (Tuol Sleng) en naar de Killing Fields. We hebben de kids voorbereid door te vertellen wat er gebeurd is in Cambodja en hen aan te geven wat we ongeveer gaan zien.