in het water gevallen

Na het indrukwekkende bezoek aan Phnom Penh is het tijd voor wat ontspanning. We hebben een trip naar de kust van Cambodja gepland, naar Sihanoukville. Het is een relatief korte busrit, zo'n 4 uur.

Als we vertrekken uit Phnom Penh is het mooi weer. Het is nog relatief vroeg, rond 7 uur als we worden  opgepikt bij het hotel. Niets grote bus met toilet, het blijkt een klein rotding te zijn. We zijn teleurgesteld, want de mevrouw van het reisbureau heeft ons verzekerd dat we wel een grote bus zouden krijgen. We rijden door Phnom Penh en na zo'n 10 minuten komen we aan bij een groot busstation. Het blijkt dat we daar wel in een grote bus komen met toilet. Ik koop nog wat te drinken en wat brood om te eten want we hebben niet kunnen ontbijten. 

Als we vertrekken komen we weer door heel andere gedeelten van Phnom Penh waar we nog niet geweest waren. Het blijkt toch wel groter dan we gedacht hadden. Wat ook leuk is, is dat we een hostess hebben die hele verhalen vertelt. Helaas in Khmer, dus kunnen we er niet veel van volgen. Na een tijdje merk ik dat ze toch Engels praat, maar dan met een zwaar Khmer accent. Het blijkt dat ze van alles over PP aan het vertellen is. Ook leuk als je daar dus net aan wegrijden bent. 

De trip door het land is weer prachtig. We komen vooral door gebieden met rijstvelden maar ook door kleine dorpjes. En wat voor ons een nieuwigheid is voor Cambodja, we  komen ook door heuvellandschap. Het gedeelte wat wij hebben gezien is namelijk extreem vlak, zo mogelijk nog vlakker dan Nederland. Hoe mooi het ook is, val ik toch even in slaap. Op een gegeven moment word ik gewekt omdat de bus stopt. Het blijkt dat een boom over de weg gevallen is die alle verkeer tegenhoudt. Bij de boom staan een aantal locale mensen die proberen de boom weg te krijgen. Miran en ik gaan kijken of we kunnen helpen. We denken dat we wellicht mee kunnen helpen om de boom aan de kant te duwen. Na een minuut komen we erachter dat dat niet zo'n strak plan is, omdat de boom onder de rode mieren blijkt te zitten. Al slaand lopen we weer zover mogelijk van de boom weg. Het lijkt erop dat de mieren niet van de locals houden, want die staan midden tussen de takken van de omgevallen boom om met machettes grote takken weg te halen en aan de kant te gooien. Zodra er maar het kleinste gaatje aan de zijkant van de boom gecreeerd is, begint van beide kanten het verkeer zich erdoorheen te wurmen. Gelukkig gelden ook hier de twee verkeersregels, dus omdat wij met een bus zijn lukt het ons om binnen twee minuten langs de boom te komen. 

Het vervolg van de trip gaat vlotjes waardoor we rond 12 uur aankomen in Sihanoukville. Helaas is het weer niet meer zo goed als in PP. Het is grijs en het miezert. Ook hebben we nog geen hotel. Gelukkig stormen bij het uitstappen allerlei mensen op ons af die ons naar hun hotel willen lokken. We hebben een paar tips gekregen, dus we vragen naar het Orchidee hotel. Een tuktuk brengt ons ernaar toe en het blijkt dat ze nog een familiekamer beschikbaar hebben. Wat ook erg prettig is van het hotel, is dat ze een zwembad hebben. Dus drie tellen nadat we ingecheckt zijn liggen Daan Bor en Mats in het water. Na twee uur komen ze erachter dat ze eigenlijk toch wel honger hebben, ze hebben nl nog niet ontbeten (het broodje dat ik gekocht had vonden ze niet erg lekker). Na de lunch voelt Miran zich niet zo lekker dus ze gaat op bed liggen. Ik ga met de mannen naar het strand om te kijken hoe het daar is. Ook zoeken we naar een diveshop. Ons oorspronkelijke plan is namelijk om 1 dag in Sihanoukville te blijven en dan door te varen naar een eilandje voor de kust waar we dan een paar dagen kunnen blijven om te duiken en te snorkelen. 

Na enige omzwervingen vinden we uiteindelijk een diveshop. Helaas niet zo'n goed nieuws. Er is een typhone op komst vanuit de Filippijnen, die via Cambodja en Vietnam naar China zal trekken. Daarom zijn alle duiken de komende dagen gecancelled. Tja. We besluiten om een extra masker en snorkel te kopen waardoor de kids met z'n drieen tegelijk in het zwembad van het hotel kunnen zwemmen. Verder besluiten we ook dat we vandaag en morgen in Sihanoukville zullen blijven en daarna wat eerder naar Saigon zullen gaan. Dan hebben we in Vietnam dus wat meer tijd dan we oorspronkelijk gepland hebben. 

De jongens vinden het allemaal prima. Vanaf het moment dat we terugkomen in het hotel liggen ze in het zwembad. De buien die af en toe over drijven maken de pret alleen maar groter. 

's Avonds eten we in een restaurantje in de buurt van het strand. De serveerster heeft een hartverscheurend verhaal over het zoontje van haar zus, dat zij aan het opvoeden is (zus zelf werkt in Phnom Penh). De serveerster verdient zelf zo'n 80 Dollar per maand, en ze was afgelopen week aan dokterskosten voor het zoontje van haar zus zo'n 20 Dollar kwijt. Dan moet ze ook nog af en toe naar PP op bezoek, dus het houdt allemaal niet over. We besluiten om haar wat extra fooi te geven; ze lijkt blij met onze hulp. Tja, dit soort verhalen vind je waarschijnlijk in heel Cambodja en je kunt ze nu eenmaal niet allemaal helpen. Zo'n fooi helpt haar natuurlijk ook niet echt, maar het maakt het leven wellicht even iets makkelijker. 

De volgende dag (29/7), wat dus meteen onze laatste dag in Sihanoukville zal zijn, beginnen we uiteraard met een frisse duik door de kids. Ze hebben er enorme lol in en kunnen zich dus ook totaal niet vinden in ons voorstel om even langs het strand te wandelen. Dat gaan we dus dan toch maar doen. 
Het weer is op z'n best kwakkelend, grijs en grauw met af en toe een bui. We nemen wat te drinken op het strand en voor we het weten zijn we omringd door allerlei bandjes/dvd's/zonnebrillen en wat dies meer zij verkopers. Ook een halve schoonheidssalon in de vorm van manicures, pedicures, onthaarders etcetera komt voorbij. Ik besluit dat het tijd is om mijn oren eens goed te laten ontharen. Met een pincet komen alle haren die ooit besloten hebben vanuit mijn oren de wereld te gaan aanschouwen aan de beurt. Fijn is anders overigens, maar dat geheel terzijde. Miran laat haar benen ontharen, maar ook dat is geen fijne aangelegenheid. Voor het ontharen wordt een touwtje gebruikt dat de onthaarster strak trekt en daarmee de haardjes uit de huid rukt. Zoals het klinkt voelt het ook. 

Op de weg terug naar het hotel kopen we tickets naar Saigon. We blijken net op tijd: de bus naar PP zit al vol (je moet eerst weer over PP om naar Saigon te kunnen). Blijkbaar hebben meer mensen besloten dit gat met onprettig weer tijdig te verlaten. Gelukkig blijkt de bus van PP naar Saigon nog niet vol te zijn geboekt. Maar hoe dan van Sihanoukville naar PP? Oplossing blijkt kinderlijk eenvoudig: gewoon met de taxi. Maar een paar dollar duurder en heeft nog als voordeel dat het sneller is (en we dus niet weer voor dag en dauw op hoeven te staan).  Trip dus geregeld, morgen gaan we. 

Vanavond eerst nog bij het snakehouse eten. Een restaurant met pythons in de tafel, alligators in een naastgelegenheid watertje, een enorm aquarium en nog een aantal van dit soort trekpleisters. De kids vinden het uiteraard geweldig. Ze lopen meer rond dan dat ze eten, maar dat is dan maar zo. 

Aan het eind van de dag nog even een hotel in Saigon geregeld. Helaas blijkt ons target, Bich Duyen (wat een goede pers heeft Marico en Marly), alweer niet beschikbaar. Dus maar het Sports hotel geboekt, dat heeft nog een familiekamer beschikbaar. 

Morgen dus naar Saigon, Ho Chi Minh stad voor intimi.