reis naar Saigon
Door: kroontjesinazie
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
30 Juli 2011 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Naar Saigon
Vandaag gaan we naar Saigon, oftewel Ho Chi Minh stad zoals het sinds de overwinning van Noord Vietnam op Amerika (en daarmee dus Zuid Vietnam) heet. Omdat alle wegen in Cambodja via Phnom Penh lopen, moeten we eerst vanuit Sihanoukville naar PP. Waarschijnlijk vanwege het slechte weer, waren de tickets vanuit Sihanoukville naar PP uitverkocht en nu moeten we dus met de taxi. Ook niet vervelend.
We worden bij ons hotel opgehaald en na een rit zonder enig oponthoud komen we om ongeveer 12 uur aan in PP. We worden afgezet aan de riverside, waar we wat gaan lunchen. Het weer blijft inmiddels slecht, het regent de hele tijd in PP.
Om 2 uur vertrekt de bus naar Saigon. Hoewel de afstand maar zo'n 230 km is, is de verwachte duur van de reis zo'n 6 uur. Daar zit dan wel 1,5 uur bij die we waarschijnlijk nodig hebben om de grens met Vietnam te passeren.
De busreis door Cambodja gaat weer prima. Precies op schema komen we aan bij de grens. Daar moeten we uit de bus en zelf met onze bagage de grens over lopen. Maar eerst moet je dan langs de douane. Die roept iedereen stuk voor stuk af. We gaan weer in de gebruikelijke volgorde: eerst ik, dan Bor, Daan en Miran. En dan staat weer alleen Mats in een ander land. Dat was bij binnenkomst in Cambodja ook al zo. Toen mocht ie pas als laatste binnen. Nu in Vietnam dus hetzelfde. Hij neemt 't sportief op.
Als we onze bagage hebben laten scannen en de visa gecontroleerd en gestempeld zijn gaan we terug de bus in. Als we weg denken te kunnen rijden, moeten we toch nog een keer wachten. Nu komt er weer iemand de bus in die gaat kijken of alle stempeltjes wel goed gezet zijn bij de visa. Heerlijk die communistische efficiency.
Eindelijk mogen we dan doorrijden naar Saigon. Helaas is het al donker dus buiten valt niet veel meer te zien. Op tijd, dus om 8 uur 's avonds, komen we aan bij het busstation van Saigon. Omdat we (nog) geen plattegrond hebben en we ook niet weten waar ons hotel ligt moeten we wel een taxichauffeur regelen. Er komt een typje op ons af die aanbiedt ons naar het hotel te brengen. Omdat we op onze hoede zijn, vraag hoeveel de rit zal kosten. De chauffeur geeft aan een meter te hebben. Volgens de Lonely Planet zit je dan safe. Wij dus de taxi in. De meter begint meteen angstaanjagend te ratelen. We komen bij een weg uit die zeer druk is en de chauffeur besluit om te draaien. Hij neemt wat afslagen hier en daar en plots geeft Bor aan dat we weer op het punt zijn waar we al langs gekomen zijn. Ik geef de chauffeur aan dat ik het niet vertrouw en dat die meter wel heel erg hard gaat. Plotseling zijn we er. Blijkt onze vriend een rekening van 25 dollar voor ons te hebben. Dat is echt belachelijk hoog (normaal taxiritje kost tussen 1 a 2 dollar). Ik zeg niet akkoord te gaan maar hij houdt voet bij stuk. Omdat ik nog geen Vietnamese Dong heb en alleen maar nog wat grote Dollar biljetten, kan ik niet anders dan het kleinst mogelijke biljet aan hem te geven. Dat is dan 20 dollar.
In het hotel, wat overigens vrij klein en ook niet erg schoon blijkt te zijn, krijgen we een plattegrondje van de omgeving. Het blijkt dat de afstand van het busstation naar ons hotel nog geen vierhonderd meter is... Goed, dat hebben we dan ook weer gehad.
Morgen de stad aan een onderzoekje onderwerpen.
Vandaag gaan we naar Saigon, oftewel Ho Chi Minh stad zoals het sinds de overwinning van Noord Vietnam op Amerika (en daarmee dus Zuid Vietnam) heet. Omdat alle wegen in Cambodja via Phnom Penh lopen, moeten we eerst vanuit Sihanoukville naar PP. Waarschijnlijk vanwege het slechte weer, waren de tickets vanuit Sihanoukville naar PP uitverkocht en nu moeten we dus met de taxi. Ook niet vervelend.
We worden bij ons hotel opgehaald en na een rit zonder enig oponthoud komen we om ongeveer 12 uur aan in PP. We worden afgezet aan de riverside, waar we wat gaan lunchen. Het weer blijft inmiddels slecht, het regent de hele tijd in PP.
Om 2 uur vertrekt de bus naar Saigon. Hoewel de afstand maar zo'n 230 km is, is de verwachte duur van de reis zo'n 6 uur. Daar zit dan wel 1,5 uur bij die we waarschijnlijk nodig hebben om de grens met Vietnam te passeren.
De busreis door Cambodja gaat weer prima. Precies op schema komen we aan bij de grens. Daar moeten we uit de bus en zelf met onze bagage de grens over lopen. Maar eerst moet je dan langs de douane. Die roept iedereen stuk voor stuk af. We gaan weer in de gebruikelijke volgorde: eerst ik, dan Bor, Daan en Miran. En dan staat weer alleen Mats in een ander land. Dat was bij binnenkomst in Cambodja ook al zo. Toen mocht ie pas als laatste binnen. Nu in Vietnam dus hetzelfde. Hij neemt 't sportief op.
Als we onze bagage hebben laten scannen en de visa gecontroleerd en gestempeld zijn gaan we terug de bus in. Als we weg denken te kunnen rijden, moeten we toch nog een keer wachten. Nu komt er weer iemand de bus in die gaat kijken of alle stempeltjes wel goed gezet zijn bij de visa. Heerlijk die communistische efficiency.
Eindelijk mogen we dan doorrijden naar Saigon. Helaas is het al donker dus buiten valt niet veel meer te zien. Op tijd, dus om 8 uur 's avonds, komen we aan bij het busstation van Saigon. Omdat we (nog) geen plattegrond hebben en we ook niet weten waar ons hotel ligt moeten we wel een taxichauffeur regelen. Er komt een typje op ons af die aanbiedt ons naar het hotel te brengen. Omdat we op onze hoede zijn, vraag hoeveel de rit zal kosten. De chauffeur geeft aan een meter te hebben. Volgens de Lonely Planet zit je dan safe. Wij dus de taxi in. De meter begint meteen angstaanjagend te ratelen. We komen bij een weg uit die zeer druk is en de chauffeur besluit om te draaien. Hij neemt wat afslagen hier en daar en plots geeft Bor aan dat we weer op het punt zijn waar we al langs gekomen zijn. Ik geef de chauffeur aan dat ik het niet vertrouw en dat die meter wel heel erg hard gaat. Plotseling zijn we er. Blijkt onze vriend een rekening van 25 dollar voor ons te hebben. Dat is echt belachelijk hoog (normaal taxiritje kost tussen 1 a 2 dollar). Ik zeg niet akkoord te gaan maar hij houdt voet bij stuk. Omdat ik nog geen Vietnamese Dong heb en alleen maar nog wat grote Dollar biljetten, kan ik niet anders dan het kleinst mogelijke biljet aan hem te geven. Dat is dan 20 dollar.
In het hotel, wat overigens vrij klein en ook niet erg schoon blijkt te zijn, krijgen we een plattegrondje van de omgeving. Het blijkt dat de afstand van het busstation naar ons hotel nog geen vierhonderd meter is... Goed, dat hebben we dan ook weer gehad.
Morgen de stad aan een onderzoekje onderwerpen.
-
02 Augustus 2011 - 17:31
Opa En Oma V.Beek:
hoi,allemaal.bedankt weer voor het verslag van P.P. en Saigon. Geweldig dat reizen in taxi`s, bus en tuk-tuk`s. Kunnen jullie als je weer eens in de rij staat aan een grens, zorgen dat mijn kleinste ventje bij jullie blijft. (en dan ook nog naar hem zwaaien) lelijkerds!!! Het meeste van dit verslag had ik al van Miran gehoord, maar toch super om het weer te lezen. Jammer dat het duiken in het water is gevallen.Maar goed jullie gaan dat nog wel eens ergens anders doen. En er komen nog meer vakanties, of niet dan. Jongens nog heel veel plezier en tot mails. Liefs en knuffels, Opa en Oma -
08 Augustus 2011 - 14:16
Opa En Oma Kroon:
ik heb jullie net wel gesproken door de telefoon. mar nu wil ik toch even iets laten horen over het verslag vertellen
Zo,n stad als Saigon is toch overweldigend en dat moet je ook mee maken. wat zien jullie toch geweldig veel he lieve kids. toch zijn we heel blij dat we jullie donderdag met knuffels kunnen overladen. oma gaat expres niet kaarten want tot vrijdag wachten gaat echt niet. heel heel veel liefs en kusjes van opa en oma.
opa isdruk aan het eten koken
tot donderdag xxxxxxx
