Struinen door Saigon

Vandaag gaan we Saigon verder bekijken. Uiteraard is het eerste wat opvalt dat het enorm druk en hectisch is. Dat kan ook niet anders als je een hotel boekt midden in het (toeristische) centrum van Saigon. We zitten op nog geen 300 meter van de grote overdekte markt van Saigon, de Ben Thanh. UIteraard gaan we daar als eerste kijken. Na 2 weken Azie begint dit een beetje de 'usual stuff' te worden. Overal verkoopt men t-shirts en snuisterijen (zoals boeddha beeldjes), ondergoed, boeken en wat dies meer zij. Verder is het zo dat in elke markt in het midden het eten verkocht wordt. In de meeste gevallen heeft dat dan tot gevolg dat een botte meur je tegemoet komt (een combi van vers/niet vers vlees en vis). Als je de waren ziet, begrijp je waar de lucht vandaan komt. Altijd zitten er wel vliegen op het vlees en de vis. Soms echter kun je er ook vis kopen die nog leeft. Die wordt dan ter plekke voor je gefileerd. Dat gaat in een razend tempo. We kopen nog een paar t-shirts en houden het verder wel voor gezien.

We lopen verder richting het reunification palace. Daar is in 1975 een tank van het noord vietnamese leger door de hekken gebroken en dat betekende het einde van de oorlog. Volgens de LP zou dat in de staat gehouden zijn zoals het toen is achtergelaten. Wij verwachten dus ergens een gat in een hek aan te treffen. Maar nee hoor, het hek is overal netjes hersteld. De LP is dit jaar toch niet zo nauwgezet, we hebben al meer van dit soort 'foutjes' gezien. Wat ze wel nauwgezet hebben aangegeven is dat er schuin voor de ingang van het reunification palace een geel restaurant staat wat goed schijnt te zijn. Omdat het er mooi uitziet en het op het punt staat om te gaan stortregenen gaan we naar binnen. We nemen allemaal een lekkere Vietnamese soep (noodle soep). Omdat het wat langer regent dan gebruikelijk wachten we iets langer voor we verder gaan. In de tussentijd weet Bor een mooi bouwsel te creeeren van prikkertjes, rietjes en eetstokjes.

Als het droog is gaan we verder. We komen nog een keer langs het reunification palace. Van buiten is het een niet erg aantrekkelijk jaren-60 gebouw. Er schijnt iets van een tentoonstelling binnen te zijn volgens de kit. Maar die is niet erg duidelijk of het leuk is of niet. We besluiten om maar door te lopen.

We gaan naar het 'war remnants' museum (overblijfselen uit de oorlog). Dit is dus het tweede (en als je S-21 en de killing fields ook meerekent al het derde) oorlogsmuseum. Dat doet Bor dus ook besluiten om aan te geven dat we wel erg veel oorlogsmusea bezoeken deze vakantie. We vertellen dat dat klopt en ook logisch is, omdat deze landen in Zuidoost Azie heel veel oorlog hebben gekend.

Het War Remnants museum heeft weer het gebruikelijke oorlogstuig staan (vliegtuigen, tanks, helicopters, howitzers etc) en dat vinden de mannen weer machtig spannend. Helaas mag je hier niet overal in en op, zoals in Cambodja in het War Museum bij Siem Reap.

Binnen in het gebouw zijn drie verdiepingen met allemaal reportages over de oorlog. Er is een afdeling over demonstraties in het Westen en voormalig Oostblok tegen de oorlog, er is een afdeling over Agent Orange, het ontbladeringsmiddel dat de Amerikanen gebruikten om de Vietcong beter in de jungle te localiseren, en dat tot heden diepe sporen achterlaat in de vorm van misvormingen. De al te expliciete onderdelen slaan we over. De kinderen vinden het wel een heel interessant en indrukwekkend museum en willen er graag meer over weten.
Toch laat het museum een nasmaak achter, omdat het een wel erg eenzijdig beeld geeft van de oorlog. De Amerikanen zijn de 'bad guys' en de Vietcong de glorieuze helden. Natuurlijk hebben de Amerikanen zich ook verschrikkelijk misdragen (zoals het uitmoorden van My Lai, het op zeer grote schaal toepassen van Agent Orange en het compleet wegbombarderen van complete stukken land door middel van de 'bommentapijten' door de B-52's). Maar over de Vietcong wordt niets verteld. Ook het feit dat er in het Zuiden van Vietnam zeker 60% niet heeft meegedaan in de guerilla oorlog door het Noorden wordt niet vermeld. Het wordt gebracht alsof het een overwinning van totaal Vietnam op Amerika is. Daar valt toch wel wat op af te dingen en op zijn minst vraagtekens bij te plaatsen.

Verder vraag je je ook af als je door Saigon loopt waar het nu eigenlijk allemaal goed voor is geweest. Het lijkt een van de meest kapitalistische steden die we ooit hebben gezien. Aan de ene kant zie je mensen die het goed hebben en alles kunnen doen en kopen wat ze willen. Aan de andere kant zijn er ook veel zwervers die ook volledig aan hun lot overgelaten worden. Als je arm bent of gehandicapt heb je het zwaar in Vietnam. Je zou toch denken dat het communisme erop gericht is een samenleving te creeeren die iedereen helpt. Nu lijkt Vietnam net zo goed een samenleving waar het credo geldt ieder voor zich en god voor ons allen. Was daar nou zo'n enorm verwoestende oorlog voor nodig?

We gaan terug naar het hotel. Bor en Mats hebben het wel gezien voor vandaag en willen graag een film op de iPad kijken. Miran, Daan en ik gaan wat drinken en eten. Op speciaal verzoek van Daan gaan we naar een restaurant waar we op het dak kunnen zitten. Daar kunnen we weer een lekkere BBQ bestellen. Erg leuk en lekker.

Op de weg terug naar ons hotel bestellen we een trip naar de Mekong delta voor de volgende dag. We nemen ook een 'homestay', wat wil zeggen dat we bij locale mensen thuis gaan overnachten. We hebben er zin in.