Omgeving Sanur

Vanochtend eerst ontbijtje in het hotel. De hotelmiep is er gelukkig niet, degene die ons helpt is wel aardig. De boys mogen vanochtend even op de i-pad blijven spelen. Wij gaan koffie drinken aan de overkant van de straat. Dat zou een van de beste koffie-tenten in Bali moeten zijn. Nu is daar niet zoveel voor nodig, want ondanks dat ze hier zelf koffie verbouwen hebben ze van koffie drinken zelf niet zo heel veel verstand. Het koffie tentje echter wel. Heerlijke Cappucino! Dus doe nog maar 1!

Hierna gaan Miran en ik een tripje voor de middag regelen. We willen graag naar Uluwatu, een tempel die bovenop een klif boven de zee is gebouwd. We vinden een zeer aardige chauffeur. Hij kan ons daarnaartoe brengen en onderweg ook nog wat highlights van Sanur en omgeving laten zien. En dat voor een vriendenprijsje. Dus dat doen we maar. We spreken af om om 2 uur te gaan. Eerst nog even korte stroll over de boulevard. Als we terugkeren bij het hotel blijkt inmiddels dat mijn rugzak is afgeleverd. Maar 17 dagen nadat we onze vakantie waren begonnen. Op de rugzak zit een sticker met 'rush - bagage delivery' erop. Hm, apart gevoel voor rush hebben onze vrienden van Malaysian Airlines.

Om 2 uur lopen we naar de wasserette, die ook van onze chauffeur is. Hij is klaar om te vertrekken. Da's mooi, wij ook. Eerst brengt ie ons naar een soort nationaal park. Wat er te zien is weten we niet, en komen we ook niet te weten, want de entreeprijzen zijn belachelijk. Dan dus door naar het surfstrand. Die zijn er een aantal in de buurt van Sanur. De meest toeristische is dreamland. Volgens de chauffeur ligt er een stukje verder ook een. Die is minder toeristisch maar ook erg leuk om te zien. We moeten een klein stukje klauteren tussen de rotsen door en dan zien we huizenhoge golven met daarop surfers. Echt vet om zien. Zeker vanaf een rots waarop een bar is gemaakt en er dus een lekkere Bintang voor je neus komt te staan. Echt cool!

Nadat we hier een tijdje hebben gezeten moeten we ons haasten om op tijd te komen bij de tempel. Daar vinden nl ook kecang dansen plaats. Dat is vergelijkbaar met de dans show bij de Prambanan, alleen is deze show zonder Gamelan muziekanten (in dit geval is de muziek acapella). We hebben nog geen tickets hiervoor dus we willen niet te laat zijn. Als we aankomen blijken we nog op tijd te zijn. We lopen meteen door naar het Amphi theater waar de show plaats gaat vinden en blijken nog keuze genoeg voor de zitplaatsen te hebben. Omdat we niet weten hoe laat de show begint besluiten we om meteen maar te gaan zitten. Snikhete zon, maar wel prima plaats. De show blijkt tegen 6 uur te beginnen. Het begint met een groep zangers die in een ronde gaan zitten en die in een aanstekelijk ritme gaan zingen. Het verhaal blijkt een verkorte vorm van de Ramayana te zijn. We kunnen het dus volgen. De show is zeker zo leuk als de Ramayana bij de Prambanan, veel losser en grappiger. Ook de kids kunnen deze show erg waarderen. Tegen de achtergrond van de ondergaande zon en het silhouette van de Uluwatu is dit een prachtig schouwspel. Als de zon onder is en het helemaal donker is, is de show ook afgelopen. Zo'n 3 kwartier in totaal, helemaal prima.

Op de terugweg adviseert de chauffeur ons om op het strand bij Kuta te gaan eten. Daar kun je volgens hem het lekkerste seafood krijgen. Dat lijkt ons wel een goed plan. Helaas blijkt het zo te zijn dat hij ons echt het restaurant in rijdt en we dus met geen mogelijkheid kunnen kiezen voor een ander restaurant. We zitten erg mooi op het strand, maar het heeft wel een hoog Vd Valk gehalte. Alleen geen Vd Valk prijzen. Ze weten hier wel raad met niets vermoedende toeristen. We nemen een bordje kipnuggets voor Bor en Mats en voor Daan, Miran en ik de meest eenvoudige visschotel. Er zit kreeft, oesters, garnalen en vis bij. Het is wel aardig, maar onze keuze zou het nooit geweest zijn. Maar goed, hebben we dat ook weer gehad.

Na het eten is het nog een stief kwartiertje rijden naar Sanur. Daar gaan we nog even langs bij een Reggae tentje een paar deuren verder. Daar is het erg relaxed en kunnen we voor normale prijzen nog een Bintang en zelfs een whiskey nuttigen. Helaas hebben ze geen wijn voor Miran.

Morgen verder richting Gili Gede. Om daar te komen moeten we met de boot (Gili Gede ligt tegen Lombok aan) en om die te kunnen nemen moeten we naar Padangbai. Het blijkt dat er nog kamers beschikbaar zijn in de top-pick van de Michelin gids, dus we besluiten om die te nemen. Eens kijken wat het dit keer brengt.