Elephantride

We hebben vannacht prima geslapen in ons toch wat aparte hotel. Bedden zijn prima en de douches/badkamers zijn kleine paleisjes op zichzelf. Volgens de mevrouw van het hotel hebben de douches heet water, maar moet je even wachten voordat het komt. Dus zet ik de douche aan en wacht even. 10 Minuten later is het nog steeds koud. Dan maar eerst even ontbijten. Lekker, lauwe nassi. Bij terugkomst is het water nog steeds koud. Toch een schakelaartje ergens vergeten aan te zetten? Hoe dan ook, douchen zit er vanochtend niet in, we gaan met het hotelbusje naar Ubud.

We worden weer gedropt in het centrum. We spreken met de chauffeur af dat hij ons om half 2 komt ophalen bij het Monkey Forrest. In het centrum gaan we eerst kijken bij de grootste tempel. Daar zijn vele kunstenaars bezig om een enorme stellage te maken en allerlei versierselen. Bij navraag blijkt het een voorbereiding voor een begrafenis van een lid van de koninklijke familie van Ubud te zijn. Deze dame is al twee jaar geleden overleden. Ze is toen eerst begraven (aarde). Nu zal ze in een bijzondere plechtigheid gecremeerd worden (vuur), waardoor een gedeelte van haar resten in de lucht terecht zullen komen (lucht). Tenslotte worden dan de resten verzameld en die worden verspreid in de zee (water). Op die manier wordt het lichaam teruggegeven aan de elementen. De versierselen zijn prachtig. Op die manier krijg je bijna zin om dood te gaan.

Hierna gaan we naar de lokale markt, uiteraard weer vol met prullen. Gelukkig verkopen ze er geen vis. We gaan op zoek naar een horloge voor Daan, een G-shock. Wie kent ze niet... Ze hebben er een paar, maar de prijzen die ze vragen zijn absurd, 300.000 Rp (ongeveer 25 Euro), terwijl je ze vorig jaar al voor 8 Euro kon kopen. We onderhandelen hard, maar weinig succesvol. Beneden de 100K Rp hapt geen enkele verkoper. Eindelijk vinden we er een die 90K Rp biedt. We willen eigenlijk nog lager gaan, 80, maar dat weigert ie. Als we op gegeven moment vrijwel alle verkopers hebben gehad en er geen enkele bereid is gebleken om voor 80 te verkopen, besluiten we om nog een keer bij de man van 90 langs te gaan. Blijkbaar is dat gewoon de laagste prijs. We gaan in op zijn bod en Daan heeft eindelijk zijn witte G-shock. Vet man.

We laten de markt verder voor wat ie is en gaan verder naar het Monkey Forrest. The name says it all, met nog een aantal tempels eraan toegevoegd. We zijn al uitgebreid gewaarschuwd dat de apen nogal agressief kunnen zijn en alles weggraaien wat maar blinkt of schijnt. Dus wordt de camera zorgvuldig opgeborgen en worden alle brillen afgedaan. Er zijn inderdaad ontiegelijk veel apen. Als we binnen zijn, zien we echter veel mensen gewoon met bril en camera rondlopen. Althans, Miranda ziet dat, wij uiteraard niet (geen bril op). We vragen na bij de vele opzichters en die geven aan dat je makkelijk je bril op kunt zetten en je camera zichtbaar kunt dragen, zo opdringerig zijn de apen ook niet. Ze hebben alleen feilloos in de gaten als je eten in je rugzak of zak hebt zitten, dat komen ze er wel uithalen. Maar goed, dat hebben we niet. We wandelen een uurtje door het bos, dat op zich prachtig is. Enorme bomen en dus overal apen. Daarna gaan we even lunchen, buiten het Monkey Forrest. We treffen een aardig restaurantje, met heerlijk eten. Daar hebben de apen ook een neus voor, want via de telefoondraden die boven de weg lopen komen ze helemaal hiernaartoe. Opdringerig worden ze echter nooit. Het is wel leuk om te zien.

Om half twee melden we ons bij de afgesproken plek, het ticketkantoor bij het Monkey Forrest. Om 5 over half twee nog geen chauffeur. Vreemd, tot nu toe was het steeds op tijd. Om kwart voor 2 nog steeds niet. Als ie er om 10 voor 2 nog niet is, besluit ik te bellen naar het hotel waar ie blijft. Volgens hen is ie al lang op weg naar ons... vreemd. Wanneer hij er om 2 uur nog steeds niet is besluiten we om even in de omgeving te gaan zoeken. En jawel hoor, blijkt dat ie al een hele tijd om de hoek staat te wachten. Daar blijkt nog een ticket center te zijn. Handig.

De chauffeur brengt ons naar het Olifanten reservaat. Daar worden olifanten die in Sumatra het niet redden opgevangen (op Bali zelf komen geen olifanten voor). De entreeprijzen zijn huge (in totaal meer dan 100 dollar), maar dan krijg je er wel een olifantenritje voor de kids bij. Dit is iets wat ook al lang op het to do lijstje staat, dus dan moet het maar een keer. Het reservaat zelf blijkt niet al te groot, ongeveer een half Zuiderpark in Den Bosch. De boys kunnen uiteraard niet wachten om een ritje op de rug te maken, dus dat gaan we eerst maar doen. Ze vinden het prachtig, met z'n 3-en in een mandje en een drijver voorop. Het ziet er erg grappig uit, zo hobbelend op die rug van de olifant. Na afloop mogen ze de olifant voeren (stukken bamboe en brokken suiker) . Als de olifant genoeg heeft (wat eigenlijk niet snel het geval, want die beesten eten 130 kg voer per dag (!)) gaan we verder. We gaan naar de olifanten-show. Dit heeft een hoog circus Boltini gehalte, maar toch wel leuk om te zien. En volgens de trainers worden de beesten erg goed behandeld en vinden ze het leuk om te doen. Dat moeten we dan maar geloven. Na de show lopen we nog wat door het park om olifanten te aaien en bamboebladeren te geven. Na zo'n anderhalf uur zijn we wel klaar in het park. Het was leuk maar ook wel erg aan de prijs.

We gaan nog even terug naar het hotel zodat de kids nog even kunnen zwemmen. Het is een zwembad dat er mooier uitziet dan het eigenlijk is. Maar een kind let daar uiteraard niet op, die gaat gewoon lekker zwemmen. Om half 6 gaan we met het busje terug naar Ubud. In het boekje hebben we wat aardige restaurantjes gevonden. Volgens de Michelin gids is Ary's wel goed. Die zit volgens de gids bij het voetbalveldje (en dus niet in de hoofdstraat, daar zit er ook een die zo heet, maar die schijnt veel minder te zijn). Als we bij het voetbalveldje aankomen zitten er best veel hotels. Maar geen Ary's. Als we navraag doen bij een aantal mensen zegt iedereen dat Ary's in de hoofdstraat zit. Als wij dan aangeven dat onze Michelin gids zegt dat we die juist die niet moeten hebben, maar degene bij het voetbalveld, zegt iedereen dat Ary's toch echt niet hier zit... klotegids. Volgende keer gewoon weer een Kit, dat werkt toch 100 keer beter. Dus kiezen we maar een restaurant in de buurt, we gaan nu niet meer helemaal teruglopen. De eigenaar is erg aardig, het eten aardig.

Om 9 uur rijden we weer terug naar het hotel, met onze mede-hotelgenoten. Bij aankomst weet ik nog de laatste film van Indiana Jones te cheffen dus die kijk ik nog even met de boys. Dan is het tijd voor de kids om naar bed te gaan en kan ik nog even de vakantie administratie bijwerken. Morgen door naar Sanur, een badplaats, die ons is aangeraden omdat Kuta wel erg druk en vol is voor kinderen. We'll see.