Dolfijn knuffelen

Gisteren hebben we tussen dolfijnen gevaren. Dat was prachtig, maar het kan natuurlijk altijd nog mooier. Zwemmen tussen de dolfijnen! Dat kan helaas niet echt in zee, dat zijn geen tamme dolfijnen, maar wel in een zwembad in een hotel in Lovina!

Gisteren hebben we met Gus hiervoor tickets gekocht. Er zijn 2 dolfijnen in het zwembad, en er kunnen maar 2 mensen meezwemmen. Tja, da's nou jammer. We hebben toch echt 3 kinderen. Maar nee, de uiterst vriendelijke dame aan de inschrijvingsbalie (not) is onvermurwbaar. 2 personen max. Dan moeten we dus een keuze maken. In ieder geval Bor. Beesten zijn zijn ding en hij heeft het al lang over zwemmen met dolfijnen. Mats twijfelt. Hij wil wel graag, maar om Daan alleen te laten is ook niet leuk. Uiteindelijk besluiten we om toch alleen Bor met de dolfijn te laten zwemmen. Mats kan er wel mee leven. Helaas moet er ook betaald worden door mensen die mee gaan kijken. Om het geheel nog een beetje betaalbaar te houden, besluiten we dan maar dat ik alleen met Bor meega. Ze maken het je niet makkelijk, die lui daar bij het hotel.

En nu is het dus zover! Bor is om 10uur aan de beurt. Eerst mogen we om 9 uur de dolfijnenshow zien. De twee beesten doen goed hun best, en springen door hoepels, spelen met een bal en doen meer dingen die je een dolfijn in open zee nooit ziet doen. Bor vindt het prachtig. Vooral het idee dat hij zometeen zelf mag!
Om 10 voor 10 melden we ons bij de afgesproken plek en mag Bor zich omkleden. In de tussentijd komt er iemand van de reserveringsafdeling vragen of wij het erg vinden als Bor om half 11 gaat. Ja, dat vinden wij erg, dus dat doen we niet. We hebben ook nog activiteiten hierna gepland. Oke, dan blijft het zoals het is. Tot mijn grote schrik en verbazing zie ik dat Bor nu ingedeeld is bij 4 (!) andere mensen, 2 ouders en 2 kinderen. Ik spring uit m'n vel. Wat is dit nu weer? Eerst vertellen ze dat er echt onder geen enkele voorwaarde meer dan 2 mensen mogen meezwemmen, en dan blijkt dat 5 mensen ook geen probleem is. Op hoge poten geef ik aan dat dit echt onacceptabel is. Het antwoord van het hotel dat Bor ook om half 11 mag is natuurlijk belachelijk. Ondertussen probeer ik Bor zo min mogelijk mee te laten krijgen van het gestuntel van het hotel. Hij vindt 't allemaal prachtig. Ik geef aan de baas van de dolfijnen, een Australier, aan dat ik deze situatie niet accepteer. Hij geeft aan dat hij me begrijpt, en zegt dat hij dagelijks van deze akkefietjes meemaakt. Omdat er geen andere oplossing is en ik Bor toch graag met zijn dolfijnen wil laten zwemmen, gaan we toch door. Ik wil in ieder geval dat Bor alle tijd en aandacht krijgt die hij anders ook zou krijgen. Onze Australische vriend zegt dat dat sowieso het geval zal zijn. Hij zoekt ook nog naar een genoegdoening.

Ondertussen gaat voor Bor het grote spektakel beginnen. Hij mag de dolfijnen aaien, knuffelen, ermee dansen, aan hun vinnen hangen en hij wordt door de 2 dolfijnen (ieder aan een voet van Bor) met hun neus door het zwembad geduwd. Alle sores is nu verdwenen, hij vindt 't nog mooier dan hij gedacht had. Tja, daar kan geen chagrijnig miepje achter een reserveringsbalie tegenop. 
Na afloop heeft de Australiër een goedmakertje. Bor mag als enige met de dolfijnen een fotosessie hebben. Nou, dat wil ie wel! Om kwart voor 11 is het feest helaas alweer afgelopen. Norman haalt ons op terug naar ons hotel.

Na afloop vertelt Bor honderduit over zijn belevenissen. Hoewel Daan en Mats het jammer vinden dat zij niet meekonden, zijn ze oprecht blij voor Bor dat het zo leuk voor hem was. 

's Middags gaan we 2 dingen in de buurt van Lovina bekijken, een parel boerderij (pearl farm) en een opvangproject voor zeeschildpadjes. De parel farm is nogal teleurstellend. We krijgen een korte film over het productieproces van parels. Eerst wordt een oester in perfecte omstandigheden gekweekt. Als die groot genoeg is (zo'n 12 cm) krijgt hij een parelkern ingebracht (die kernen worden ook weer speciaal gekweekt en komen uit de Mississipi in USA). Tevens wordt de oester dan verwondt bij zijn geslachtsorgaan. Als reactie daarop gaat de oester dan de parelkern voorzien van parelmoer waardoor dus de parel gaat groeien. Fijn. Na ongeveer een half jaar wordt de oester uit de zee opgehaald en wordt de aangroei gecheckt. Na max 2 jaar is de parel klaar. En kosten ze tussen de 100 en 3000 USD. En meer. Per parel. Koopje natuurlijk. Vervolgens worden we natuurlijk langs de verkoopafdeling geleid. Daar racen we langs. Erg mooi allemaal ja. 

Daarna verder naar de schildpadden opvang. Mooi project. Hier worden vissers bewogen om als ze een schildpaddennest op het strand vinden, deze aan de opvang te verkopen in plaats van aan de schildpaddensoep industrie. Dat helpt, maar is natuurlijk niet de oplossing van het probleem. Dat kan alleen via een een cultuurverandering, en daarin is dit niet meer dan een eerste stap. De man van de opvang kan er mooi over vertellen. 

Na het uitstapje zijn we ruim voor zonsondergang terug. De kids kunnen lekker nog even zwemmen. Daarna weer lekker eten bij ons hotel. Daar is een goede keuken, met verse ingrediënten en waar het eten warm geserveerd wordt. Lijkt voor de hand liggend, maar is het niet in Indonesie. Vaak is de nasi koud, zit er weinig in of smaakt het allemaal hetzelfde. Bor heeft al helemaal geen trek in local food. Hij voedt zich vaak met knoflookbrood of lauwe frietjes. Af en toe kunnen we hem bewegen ook eens iets anders te proberen, maar hij wil het vaker niet dan wel. Mats en Daan wel. Zij eten over het algemeen ook locaal voedsel. En vinden het soms nog lekker ook. Na het eten nog maar een biertje, en de kids nemen nog een massage. Oklekker.