op weg naar Kas
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
10 Juli 2013 | Turkije, Demre
Vandaag is het dus weer vroeg dag. We worden, als het goed is, om 9 uur door een taxi opgehaald bij ons hotel. Eerst nog even gebruik maken van de roomservice. Miran heeft zoals altijd de bagage weer ingepakt. Ze is tenslotte ook degene die alles uitgepakt heeft ;D).
Stipt om 9u meldt inderdaad de taxichauffeur zich. Dus geen revenge of the carpet salesman. Het ritje naar de Otogar blijkt aanzienlijk sneller dan toen we aankwamen in Konya. Er is ook nauwelijks een ochtendspits. Blijkbaar hebben veel Turken al vakantie, of zijn ze niet zo matineus ingesteld. Bijgevolg worden we om even na kwart over 9 al gedropt op het Otogar. Erg ruim op tijd dus. Onze bus vertrekt immers pas om 10u. Maar goed, better safe than sorry. Op het Otogar is het al wel een drukte van belang. Om de zoveel tijd stopt een bus en evenzovele vertrekken er ook. Zoals gezegd, Turkije draait om bussen en auto's, treinen zijn er maar zeer beperkt
Onze bus meldt zich ook weer stipt op tijd. Dat moet gezegd, alles gaat hier wat openbaar vervoer betreft goed op de klok. We hebben weer de achterste bank gereserveerd. Dat bevalt ons goed. De rit van Konya naar Antalya voert ons weer door een mooi landschap. Vele bergketens worden weer afgewisseld door utigestrekte vlaktes. Gelukkig hebben alle bussen airco, want we zien her en der de mussen weer van het dak pleuren. Na een paar tussenstops bereiken we Antalya. Van het conservatieve, zeer Turks aandoende Konya, zijn we beland in de regio waar zonnebrand reclames, zwembandjes en enorme hotelketens de boventoon voeren. We worden gedropt op het Otogar. Volgens onze tapijtverkoper heb je de keuze uit 2 mogelijkheden: ofwel je neemt de strandroute naar Kas, ofwel de bergroute. Die laatste wil je hebben, want die duurt 2 uur, ipv 4 a 5 uur. We vragen her en der na, maar helaas blijkt dat de bergroute maar enkele keren per dag gaat, met name in de ochtend. En die hebben we dus gemist. Want ipv de beloofde 4 uur naar Antalya hebben we er om en nabij 6 uur over gedaan. Such a shame, peanutbutter, we moeten dus de strandroute naar Kas nemen. 4 uur.
Als we wegrijden uit Antalya begrijpen we waarom we er 4 uur over gaan doen. De bus gaat niet harder dan 40 km/u (althans in Antalya, en da's best groot). En hij stopt om de haverklap om passagiers in of uit te laden. Over ons heen laten komen, iets anders zit er niet op. Na een uur of drie rijden, we hebben Antalya dan inmiddels ver achter ons gelaten en rijden sinds een uur of 2 op normale snelheid, merk ik dat de snelheid gestaag weer gaat afnemen. En dat terwijl er niet echt een goede reden voor is. In de grote achteruitkijk spiegel die hij heeft, zie ik echter dat ie langzaam aan het wegdommelen is. Hmm, dat hebben we al eens eerder meegemaakt, vorig jaar in Indonesie. Toen konden we nog makkelijk voorstellen om even te stoppen of zo, we waren immers toen de enige passagiers. Met zo'n bus is dat toch wat lastiger. Er zit niets anders op dan de chauffeur nauwlettend in de gaten te houden. Het blijkt dat ie steeds niet echt in slaap sukkelt, maar er wel steeds langer over doet om met zijn ogen te knipperen. Gelukkig is het nog maar 20 km naar Kas. Weliswaar langs steile strandweggetjes, dus echt gerust kunnen we er toch niet op zijn.
Toch worden we veilig afgezet op het Otogar van Kas. Omdat we ook hier nog niet weten waar ons hotel ligt, moeten we weer eerst een taxi nemen. Gelukkig voor vaste prijzen die niet belachelijk hoog zijn (20TL). Eindelijk, rond half 9 bereiken we ons hotel. Het blijkt een erg mooi uitzicht op zee en de bergen te hebben. Even kort het appartement inspecteren om alle ontbrekende spullen in 1 keer te kunnen vragen (hebben we in Istanbul wel geleerd). Wat extra lakens (het is tenslotte een appartement voor 5 personen en niet voor 3) en wat extra bestek enzo, en oh ja, een werkende douchekabel zou ook niet gek zijn. Maar dan hedde 't wel gehad. Gelukkig kunnen we nog een diner in het hotel krijgen. Het blijkt nog best te maken ook. Dan is het tijd om naar bed te gaan. Het was een lange dag.
Stipt om 9u meldt inderdaad de taxichauffeur zich. Dus geen revenge of the carpet salesman. Het ritje naar de Otogar blijkt aanzienlijk sneller dan toen we aankwamen in Konya. Er is ook nauwelijks een ochtendspits. Blijkbaar hebben veel Turken al vakantie, of zijn ze niet zo matineus ingesteld. Bijgevolg worden we om even na kwart over 9 al gedropt op het Otogar. Erg ruim op tijd dus. Onze bus vertrekt immers pas om 10u. Maar goed, better safe than sorry. Op het Otogar is het al wel een drukte van belang. Om de zoveel tijd stopt een bus en evenzovele vertrekken er ook. Zoals gezegd, Turkije draait om bussen en auto's, treinen zijn er maar zeer beperkt
Onze bus meldt zich ook weer stipt op tijd. Dat moet gezegd, alles gaat hier wat openbaar vervoer betreft goed op de klok. We hebben weer de achterste bank gereserveerd. Dat bevalt ons goed. De rit van Konya naar Antalya voert ons weer door een mooi landschap. Vele bergketens worden weer afgewisseld door utigestrekte vlaktes. Gelukkig hebben alle bussen airco, want we zien her en der de mussen weer van het dak pleuren. Na een paar tussenstops bereiken we Antalya. Van het conservatieve, zeer Turks aandoende Konya, zijn we beland in de regio waar zonnebrand reclames, zwembandjes en enorme hotelketens de boventoon voeren. We worden gedropt op het Otogar. Volgens onze tapijtverkoper heb je de keuze uit 2 mogelijkheden: ofwel je neemt de strandroute naar Kas, ofwel de bergroute. Die laatste wil je hebben, want die duurt 2 uur, ipv 4 a 5 uur. We vragen her en der na, maar helaas blijkt dat de bergroute maar enkele keren per dag gaat, met name in de ochtend. En die hebben we dus gemist. Want ipv de beloofde 4 uur naar Antalya hebben we er om en nabij 6 uur over gedaan. Such a shame, peanutbutter, we moeten dus de strandroute naar Kas nemen. 4 uur.
Als we wegrijden uit Antalya begrijpen we waarom we er 4 uur over gaan doen. De bus gaat niet harder dan 40 km/u (althans in Antalya, en da's best groot). En hij stopt om de haverklap om passagiers in of uit te laden. Over ons heen laten komen, iets anders zit er niet op. Na een uur of drie rijden, we hebben Antalya dan inmiddels ver achter ons gelaten en rijden sinds een uur of 2 op normale snelheid, merk ik dat de snelheid gestaag weer gaat afnemen. En dat terwijl er niet echt een goede reden voor is. In de grote achteruitkijk spiegel die hij heeft, zie ik echter dat ie langzaam aan het wegdommelen is. Hmm, dat hebben we al eens eerder meegemaakt, vorig jaar in Indonesie. Toen konden we nog makkelijk voorstellen om even te stoppen of zo, we waren immers toen de enige passagiers. Met zo'n bus is dat toch wat lastiger. Er zit niets anders op dan de chauffeur nauwlettend in de gaten te houden. Het blijkt dat ie steeds niet echt in slaap sukkelt, maar er wel steeds langer over doet om met zijn ogen te knipperen. Gelukkig is het nog maar 20 km naar Kas. Weliswaar langs steile strandweggetjes, dus echt gerust kunnen we er toch niet op zijn.
Toch worden we veilig afgezet op het Otogar van Kas. Omdat we ook hier nog niet weten waar ons hotel ligt, moeten we weer eerst een taxi nemen. Gelukkig voor vaste prijzen die niet belachelijk hoog zijn (20TL). Eindelijk, rond half 9 bereiken we ons hotel. Het blijkt een erg mooi uitzicht op zee en de bergen te hebben. Even kort het appartement inspecteren om alle ontbrekende spullen in 1 keer te kunnen vragen (hebben we in Istanbul wel geleerd). Wat extra lakens (het is tenslotte een appartement voor 5 personen en niet voor 3) en wat extra bestek enzo, en oh ja, een werkende douchekabel zou ook niet gek zijn. Maar dan hedde 't wel gehad. Gelukkig kunnen we nog een diner in het hotel krijgen. Het blijkt nog best te maken ook. Dan is het tijd om naar bed te gaan. Het was een lange dag.
