relaxen uit de zon en duiken
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
12 Juli 2013 | Turkije, Demre
Bor blijkt toch wel erg verbrand te zijn. Hij huilt in zijn slaap, en slaapt dus ook erg slecht. Niet zo'n goed plan om nu een hele dag een trip te gaan maken. Ik sta om 8 uur op om het travelagency te bellen om te vragen of we de tour een dagje uit kunnen stellen. Na enige keren proberen krijg ik ze om half 9 te pakken. Na enig heen en weer bellen is het akkoord om inderdaad de tour een dagje te verzetten. Nog even terug naar bed. Na het ontbijt gaan Daan en Mats zwemmen. Bor niet, die durft niet meer in de zon te komen en besluit zich de rest van de dag met de ipad te gaan vermaken. Nu moeten we wel iets anders voor deze dag gaan verzinnen.
Na enig zoekwerk blijkt dat je in de buurt wel aardig moet kunnen duiken. Ook leuk! Ik bel de aanwezige duikscholen in Kas. Eigenljk mag je nergens met kinderen onder de 14 duiken, maar 1 duikschool blijkt wel een uitzondering te willen maken voor Mats. Bor wil niet mee en tja, dan moet er dus iemand thuis blijven. Helaas voor Miran is ze dus deze keer (weer) de klos.
We moeten om half drie bij de boot in de haven zijn. We nemen de Dolmus van kwart voor 2, kunnen we ook nog een broodje eten in de stad. Stipt om half 3 melden we ons bij de boot. De ontvangst is aardig maar niet overweldigend. Hier en daar wat documenten invullen en daarna is het wachten op de afvaart. We varen naar een plek zo'n kwartier varen uit de haven.. Daar aangekomen begint iedereen zich aan te kleden, maar het is voor ons niet helemaal duidelijk of wij hier nu ook moeten duiken (of dat er bv meerdere duikplaatsen zijn). Enig navragen leert dat het voor ons hier ook de duikplaats gaat worden. Daan en ik moeten ons omkleden, Mats moet nog wachten. De duikuitrusting is soso (bv geen dieptemeter) en hulp bij het gereedmaken van de spullen is ook maar mondjesmaat. Het is wel alweer een jaar geleden dat we dat voor het laatst gedaan hebben dus we hebben echt wel wat hulp nodig. Je wilt ook niet dat op 12m diepte ineens je luchtslang losschiet. Gelukkig vinden we iemand die bereid is te helpen. Controle op de gear moeten we zelf maar doen (hoort ook zo, maar enige hulp of instructie hoe het ook alweer zat zou niet gek zijn geweest).
Voor we het weten liggen we in het water. Ik zie dat ik voldoende lucht heb (200 bar), Daan ook, en dat we onderwater kunnen ademen. Het zal dus wel goed zijn. De duik zelf stelt niet zo heel veel voor. Hij duurt zo'n drie kwartier, wat prima is, maar we zien helaas weinig vissen, en koraal of iets dergelijks is al helemaal niet te ontdekken. Wel helder water. Als we terugkomen blijk ik nog 60 bar te hebben, dat is te weinig om nog een keer met Mats mee te gaan. Daan heeft nog 80 bar, en dat is wel genoeg. Hij gaat dus met de divemaster en Mats mee op zijn try-dive. Mats vindt het weer erg leuk. Om half 7 zijn we klaar en varen we weer terug.
Terug in het hotel even douchen. Miran en Bor hebben zich niet enorm vermaakt, er was uiteraard niet al teveel te doen. Nadat we ons omgekleed hebben gaan we terug naar Kas. De kids willen nl gewoon eens keer pizza eten. Italiaanse, dus geen Turkse. Na enig zoeken vinden we een leuke pizzeria en krijgen we een prima Italiaanse pizza. Mooi zo. Na afloop struinen we nog wat door het dorpje, wat veel groter blijkt dan wij op het eerste gezicht hadden gezien. Veel shopjes, die uiteraard allemaal nog open zijn tot diep in de avond. Het is druk in het stadje, maar niet vervelend toeristisch. Nog een ijsje en dan weer met de Dolmus terug naar het hotel. Hopelijk heeft Bor een redelijke nacht en kunnen we morgen toch de Saklikent kloof doen.
Na enig zoekwerk blijkt dat je in de buurt wel aardig moet kunnen duiken. Ook leuk! Ik bel de aanwezige duikscholen in Kas. Eigenljk mag je nergens met kinderen onder de 14 duiken, maar 1 duikschool blijkt wel een uitzondering te willen maken voor Mats. Bor wil niet mee en tja, dan moet er dus iemand thuis blijven. Helaas voor Miran is ze dus deze keer (weer) de klos.
We moeten om half drie bij de boot in de haven zijn. We nemen de Dolmus van kwart voor 2, kunnen we ook nog een broodje eten in de stad. Stipt om half 3 melden we ons bij de boot. De ontvangst is aardig maar niet overweldigend. Hier en daar wat documenten invullen en daarna is het wachten op de afvaart. We varen naar een plek zo'n kwartier varen uit de haven.. Daar aangekomen begint iedereen zich aan te kleden, maar het is voor ons niet helemaal duidelijk of wij hier nu ook moeten duiken (of dat er bv meerdere duikplaatsen zijn). Enig navragen leert dat het voor ons hier ook de duikplaats gaat worden. Daan en ik moeten ons omkleden, Mats moet nog wachten. De duikuitrusting is soso (bv geen dieptemeter) en hulp bij het gereedmaken van de spullen is ook maar mondjesmaat. Het is wel alweer een jaar geleden dat we dat voor het laatst gedaan hebben dus we hebben echt wel wat hulp nodig. Je wilt ook niet dat op 12m diepte ineens je luchtslang losschiet. Gelukkig vinden we iemand die bereid is te helpen. Controle op de gear moeten we zelf maar doen (hoort ook zo, maar enige hulp of instructie hoe het ook alweer zat zou niet gek zijn geweest).
Voor we het weten liggen we in het water. Ik zie dat ik voldoende lucht heb (200 bar), Daan ook, en dat we onderwater kunnen ademen. Het zal dus wel goed zijn. De duik zelf stelt niet zo heel veel voor. Hij duurt zo'n drie kwartier, wat prima is, maar we zien helaas weinig vissen, en koraal of iets dergelijks is al helemaal niet te ontdekken. Wel helder water. Als we terugkomen blijk ik nog 60 bar te hebben, dat is te weinig om nog een keer met Mats mee te gaan. Daan heeft nog 80 bar, en dat is wel genoeg. Hij gaat dus met de divemaster en Mats mee op zijn try-dive. Mats vindt het weer erg leuk. Om half 7 zijn we klaar en varen we weer terug.
Terug in het hotel even douchen. Miran en Bor hebben zich niet enorm vermaakt, er was uiteraard niet al teveel te doen. Nadat we ons omgekleed hebben gaan we terug naar Kas. De kids willen nl gewoon eens keer pizza eten. Italiaanse, dus geen Turkse. Na enig zoeken vinden we een leuke pizzeria en krijgen we een prima Italiaanse pizza. Mooi zo. Na afloop struinen we nog wat door het dorpje, wat veel groter blijkt dan wij op het eerste gezicht hadden gezien. Veel shopjes, die uiteraard allemaal nog open zijn tot diep in de avond. Het is druk in het stadje, maar niet vervelend toeristisch. Nog een ijsje en dan weer met de Dolmus terug naar het hotel. Hopelijk heeft Bor een redelijke nacht en kunnen we morgen toch de Saklikent kloof doen.
