saklikent kloof
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
13 Juli 2013 | Turkije, Demre
Als we opstaan is het weer een stralende dag, zoals altijd tot nu toe. Vandaag gaan we als het goed is wel de tour door de Saklikent kloof doen. Om iets na 9 zullen we opgepikt worden door de Jeep waarmee we de Safari gaan doen. Eerst nog even ontbijten en dan snel naar buiten om klaar te staan voor de Jeep. Helaas gaat het voor Bor net iets te snel. Hij glijdt uit op de laatste trede en valt hard met zijn rug op de trap. En die was al zo verbrand... We krijgen gelukkig wat pleisters van de jongens van het hotel zodat we de pijn nog enigszins kunnen verzachten. We besluiten om toch de tour vandaag te gaan maken, want Bor geeft aan dat het nog wel gaat.
De Jeep brengt ons naar het dorpje Kas, waarin we overgezet worden in een grotere Jeep, die plaats biedt aan zo'n 15 mensen. Wij uiteraard met ons 5-en en verder 2 Belgen, 2 Roemenen en 4 Amerikanen. De Jeep voert ons langs de mooie kustweg naar het eerste doel, even zwemmen op een strand in de buurt van Xanthos. Uiteraard is dat nu even niet zo Bor z'n ding, dus Miran gaat alleen met Mats en Daan zwemmen. Bor en ik gaan samen wat drinken aan de Bar, in de schaduw.
Na een uurtje gaan we verder naar Xanthos, een oude Grieks/Romeinse nederzetting die onderdeel uitmaakte van het Lycische stedenverbond, een van de oudst bekende samenwerkingsverbanden. De ruines zijn nog volop in herstel. Met enige fantasie valt er nog wel wat van te verzinnen, zoals het Amfitheater, en enige graven. Erg leuk, maar in de brandende zon ben je al snel geneigd het ter kennisgeving aan te nemen.
Wanneer we terugkomen in de Jeep krijgen we allemaal plastic zakjes uitgedeeld. De wat grotere zakjes moeten gebruikt worden om spullen die niet nat mogen worden in te doen. De kleinere moet je met water vullen. Het wordt een water-fight! Onze Jeep tegen de andere waarmee we samen rijden. Zodra we weg zijn uit Xanthos gaan de Jeeps naast elkaar rijden en wordt het een waar water ballet. Na 1,5 minuut is het water op en is iedereen drijfnat. Leuk. Gelukkig is het bloody hot zodat we snel we opgedroogd zijn.
We worden nu naar de ingang van de Saklikent kloof gebracht, waar we eerst de lunch zullen krijgen. Daar wacht ons een weer wat aparte Turkse behandeling krijgen. We mogen voorafgaand aan de lunch opgeven wat we willen. De kiep klinkt wel goed dus die kiezen we. Aangekomen bij het restaurant blijkt dat ze nog maar 2 spiesjes hebben. Op. Bad luck. We mogen nog wel een forel kiezen. Nou goed, voor deze keer dan. Maar dan blijkt dat een aantal Turken die na ons komen wel nieuwe kipspiesjes kunnen bestellen. Het moet toch niet gekker worden. Ik besluit om maar eens goed te ontploffen. Dat helpt. Voor ons wordt bij gratie Allah's ook een nieuw kipspiesje op de bbq gelegd. Hij smaakt wel goed trouwens.
Na de lunch gaan we de Saklikent kloof in. We moeten speciale waterschoentjes aan. Blijkt geen overbodige luxe. Al na 20 meter lopen moeten we door het water waden. Over scherpe rotsen en venijnig kleine steentjes. Maar goed, daar hebben we dus geen last van met de waterschoentjes. Hoe verder we komen, hoe nauwer de kloof wordt en hoe hoger de rotsen boven ons uit toornen.Op een gegeven moment geven de gidsen aan dat we moeten stoppen voor een fotomoment. Na de foto krijgen we weer een enorme lading water over ons heen, dat met de helmen die iedereen op heeft uit het riviertje geschept wordt. Lachen man.
Nadat we uit de kloof zijn teruggekomen bij het restaurant, gaan Daan, Mats en ik nog raften over de rivier. We moeten in een binnenband van een traktor gaan zitten, krijgen 2 peddels en ons dan op hoop van zegen door de rivier laten meevoeren. Het begin gaat prima. Ik kan Daan en Mats niet bijhouden. Op een gegeven moment ga ik echter sneller dan Mats. We komen bij een stuk waar de rivier zich in 2-en splitst. De gids geeft aan dat we de rechter-tak moeten volgen. Ik schreeuw naar Mats dat hij dus rechts aan moet houden. Omdat Mats echter maar net zijn peddels in het water kan krijgen, kan hij maar nauwelijks bijsturen. En uiteraard gaat hij op de linker-tak in plaats van de rechtertak af. Hij raakt in paniek, terwijl ik niets kan doen door de afstand en de sterke stroming. Met zijn laatste krachten weet Mats nog net de rechtertak te bereiken. Niet dat je met de linkertak nou direct in de Niagara falls terechtkomt, maar toch. Voor Mats is de lol er wel af. Mokkend vaart hij verder, en bij elke stroomversnelling of bocht raakt ie weer lichtelijk in paniek. Gelukkig voor hem duurt het feest maar 25 minuten. Goed, dat hebben we dan ook weer gehad.
Aan het eind van de raft worden we opgepikt door de Jeep waar de mensen inzitten die niet hebben meegedaan (waaronder dus Bor en Miran). We rijden verder en komen op een plek aan de rivier waar we ons in kunnen smeren met modder. Altijd leuk. Gaan we dus vrolijk doen. Als de modder is opgedroogd mogen we ons afspoelen in de ijskoude rivier. Hadden ze ons tevoren niet gezegd. Maar ja, om nu onder de modder weer in de Jeep te gaan zitten...
Dan is het tijd om weer terug naar Kas te gaan. Nog even een stop langs een prachtig strandje in een baai. Ziet er geweldig uit, maar wel enorme golven. Toch maar even proberen. Na een paar minuten bek-af, dus we gaan aan het strand liggen. Na een klein uurtje gaan we terug naar het dorp. Op de weg terug raken we in gesprek met de Roemenen. Ze vragen ons of we zin hebben om na afloop van de trip met hen pizza in het dorp te eten. Natuurlijk, altijd leuk. Zelfde pizzeria als gisteravond, die was erg lekker en gezellig. Het eten is ook erg leuk. Maar het onderwerp Ceaucescu hebben we maar kort kunnen bespreken. Bleek toch een beetje gevoelig te liggen kreeg ik de indruk. Haar vader was burgemeester in de tijd van Ceaucescu en hij zat in het leger... Blijkbaar dus toch banden met 'the old regime'. Voor de rest was het erg leuk. Nog net op tijd om met de laatste Dolmus terug naar het hotel te gaan.
De Jeep brengt ons naar het dorpje Kas, waarin we overgezet worden in een grotere Jeep, die plaats biedt aan zo'n 15 mensen. Wij uiteraard met ons 5-en en verder 2 Belgen, 2 Roemenen en 4 Amerikanen. De Jeep voert ons langs de mooie kustweg naar het eerste doel, even zwemmen op een strand in de buurt van Xanthos. Uiteraard is dat nu even niet zo Bor z'n ding, dus Miran gaat alleen met Mats en Daan zwemmen. Bor en ik gaan samen wat drinken aan de Bar, in de schaduw.
Na een uurtje gaan we verder naar Xanthos, een oude Grieks/Romeinse nederzetting die onderdeel uitmaakte van het Lycische stedenverbond, een van de oudst bekende samenwerkingsverbanden. De ruines zijn nog volop in herstel. Met enige fantasie valt er nog wel wat van te verzinnen, zoals het Amfitheater, en enige graven. Erg leuk, maar in de brandende zon ben je al snel geneigd het ter kennisgeving aan te nemen.
Wanneer we terugkomen in de Jeep krijgen we allemaal plastic zakjes uitgedeeld. De wat grotere zakjes moeten gebruikt worden om spullen die niet nat mogen worden in te doen. De kleinere moet je met water vullen. Het wordt een water-fight! Onze Jeep tegen de andere waarmee we samen rijden. Zodra we weg zijn uit Xanthos gaan de Jeeps naast elkaar rijden en wordt het een waar water ballet. Na 1,5 minuut is het water op en is iedereen drijfnat. Leuk. Gelukkig is het bloody hot zodat we snel we opgedroogd zijn.
We worden nu naar de ingang van de Saklikent kloof gebracht, waar we eerst de lunch zullen krijgen. Daar wacht ons een weer wat aparte Turkse behandeling krijgen. We mogen voorafgaand aan de lunch opgeven wat we willen. De kiep klinkt wel goed dus die kiezen we. Aangekomen bij het restaurant blijkt dat ze nog maar 2 spiesjes hebben. Op. Bad luck. We mogen nog wel een forel kiezen. Nou goed, voor deze keer dan. Maar dan blijkt dat een aantal Turken die na ons komen wel nieuwe kipspiesjes kunnen bestellen. Het moet toch niet gekker worden. Ik besluit om maar eens goed te ontploffen. Dat helpt. Voor ons wordt bij gratie Allah's ook een nieuw kipspiesje op de bbq gelegd. Hij smaakt wel goed trouwens.
Na de lunch gaan we de Saklikent kloof in. We moeten speciale waterschoentjes aan. Blijkt geen overbodige luxe. Al na 20 meter lopen moeten we door het water waden. Over scherpe rotsen en venijnig kleine steentjes. Maar goed, daar hebben we dus geen last van met de waterschoentjes. Hoe verder we komen, hoe nauwer de kloof wordt en hoe hoger de rotsen boven ons uit toornen.Op een gegeven moment geven de gidsen aan dat we moeten stoppen voor een fotomoment. Na de foto krijgen we weer een enorme lading water over ons heen, dat met de helmen die iedereen op heeft uit het riviertje geschept wordt. Lachen man.
Nadat we uit de kloof zijn teruggekomen bij het restaurant, gaan Daan, Mats en ik nog raften over de rivier. We moeten in een binnenband van een traktor gaan zitten, krijgen 2 peddels en ons dan op hoop van zegen door de rivier laten meevoeren. Het begin gaat prima. Ik kan Daan en Mats niet bijhouden. Op een gegeven moment ga ik echter sneller dan Mats. We komen bij een stuk waar de rivier zich in 2-en splitst. De gids geeft aan dat we de rechter-tak moeten volgen. Ik schreeuw naar Mats dat hij dus rechts aan moet houden. Omdat Mats echter maar net zijn peddels in het water kan krijgen, kan hij maar nauwelijks bijsturen. En uiteraard gaat hij op de linker-tak in plaats van de rechtertak af. Hij raakt in paniek, terwijl ik niets kan doen door de afstand en de sterke stroming. Met zijn laatste krachten weet Mats nog net de rechtertak te bereiken. Niet dat je met de linkertak nou direct in de Niagara falls terechtkomt, maar toch. Voor Mats is de lol er wel af. Mokkend vaart hij verder, en bij elke stroomversnelling of bocht raakt ie weer lichtelijk in paniek. Gelukkig voor hem duurt het feest maar 25 minuten. Goed, dat hebben we dan ook weer gehad.
Aan het eind van de raft worden we opgepikt door de Jeep waar de mensen inzitten die niet hebben meegedaan (waaronder dus Bor en Miran). We rijden verder en komen op een plek aan de rivier waar we ons in kunnen smeren met modder. Altijd leuk. Gaan we dus vrolijk doen. Als de modder is opgedroogd mogen we ons afspoelen in de ijskoude rivier. Hadden ze ons tevoren niet gezegd. Maar ja, om nu onder de modder weer in de Jeep te gaan zitten...
Dan is het tijd om weer terug naar Kas te gaan. Nog even een stop langs een prachtig strandje in een baai. Ziet er geweldig uit, maar wel enorme golven. Toch maar even proberen. Na een paar minuten bek-af, dus we gaan aan het strand liggen. Na een klein uurtje gaan we terug naar het dorp. Op de weg terug raken we in gesprek met de Roemenen. Ze vragen ons of we zin hebben om na afloop van de trip met hen pizza in het dorp te eten. Natuurlijk, altijd leuk. Zelfde pizzeria als gisteravond, die was erg lekker en gezellig. Het eten is ook erg leuk. Maar het onderwerp Ceaucescu hebben we maar kort kunnen bespreken. Bleek toch een beetje gevoelig te liggen kreeg ik de indruk. Haar vader was burgemeester in de tijd van Ceaucescu en hij zat in het leger... Blijkbaar dus toch banden met 'the old regime'. Voor de rest was het erg leuk. Nog net op tijd om met de laatste Dolmus terug naar het hotel te gaan.
