Dalyan boottocht en Bor zwemt weer
Blijf op de hoogte en volg Daan Bor Mats Theo Miran
15 Juli 2013 | Turkije, Dalyan
Zoals gemeld is Dalyan op het eerste gezicht niet meer wat het was. Toen ik met Pat en Sander hier 20 jaar geleden was, hebben we een van het hotel een bootje gehuurd en zijn we over het riviertje naar de zee gevaren. Heen ging toen prima, terug was lastig, omdat ons bootje honderd keer zo traag was als alle andere boten en we door rietlanden moesten varen met allerlei afslagen waar we heg noch steg wisten.
Dit keer hebben we het simpeler opgelost: we hebben een boot gehuurd met stuurman. Wij zijn zelf uiteraard de kapitein. Voordat we aan de tocht beginnen krijgen we uiteraard nog een lekker ontbijtje (met omelet) en brengt Enver, de hoteleigenaar, ons naar de boot. De stuurman, Jelly, doet zijn naam eer aan. Een rondbuikige Turk die nauwelijks een woord Engels kan. Maakt niet uit, praten we niet met hem. Hij kan nog wel net aangeven dat we eerst naar de Turtles gaan. Dus varen we door de Rietlanden naar een open stuk, waar vele boten liggen. Daar worden de schildpadden met krabben aan een touwtje. Ziet er wat knullig uit, maar het werkt goed. Al snel zitten er zo'n 4 schildpadden om onze boot. De beesten kunnen steeds net wel of net niet een stukje van de krab afknabbelen. Als we genoeg gezien hebben willen we doorvaren, maar niet nadat we eerst 2 krabben hebben besteld. Die kunnen we als we weer langs komen varen meenemen. Voordat we dat gaan doen, varen we eerst door naar zee. Daar gaan Daan, Mats en Miran weer lekker zwemmen, terwijl ik bij Bor blijf zitten. Het gaat iets beter met z'n rug, maar hij durft het toch nog niet aan om weer te gaan zwemmen.
Na het zwemmen varen we weer terug richting Dalyan, maar niet voordat we de 2 krabben hebben opgehaald. Op de boot eten we ze al varend op. Erg lekker! Na een tijdje varen - het lijkt heel simpel nu om terug te varen, zo met een stuurman - komen we weer aan in Dalyan. Daar gaan we eerst lunchen. Lekker, met uitzicht op de rotsgraven. Na de lunch varen we verder. We gaan nu richting de modderbaden. In mijn herinnering waren dat een paar modderpoelen waar je je in kon smeren met de modder en daarna in een beekje jezelf kon afspoelen. Maar helaas, ook dat is alweer aangetast door het massatoerisme. De poeltjes zijn verbouwd tot betegelde zwembaden, voordat je het bad ingaat wordt je met lauw water schoongespoten, en het afspoelen doe je onder de douche, waar ze er zeker 70 van hebben gebouwd. Bah! De charme is er zo wel helemaal vanaf. Toch hebben we een hoop lol. De modder stinkt gelukkig nog steeds ongenadig naar zwavel. Alsof je bij Beelzebub in bad gaat.
Na de modderbaden varen we door naar het grote meer achter Dalyan. Daar mogen we weer zwemmen. Het water is heerlijk. Na enig overreden en uiteindelijk dreigen met een aantal dagen geen ipad en ander onheil, gaat zelfs Bor overstag. Hij vindt het uiteindelijk ook geweldig. We spelen daar nog een uurtje en dan is het weer tijd om terug te gaan.
Terug in het dorp komt Enver ons weer ophalen. Als we weer terug zijn in het hotel, merken we dat de airco het niet meer doet. Hij blaast alleen nog maar warme lucht. Ik meld dat aan Enver, en hij geeft aan om eerst de airco aan en uit te zetten. That doesn't do the trick. Hij zal er toch echt zelf een keer naar moeten kijken, slapen in een appartement met deze hitte is echt geen pretje. Ik zie dat Enver echter nog minder verstand heeft van het ding dan ik. Hij zet 'm op 28 graden en zegt dan dat ie inderdaad geen koude lucht blaast. Nee, dat snap ik als je de temperatuur zo hoog zet. Maar goed, hij is er in ieder geval van overtuigd dat het ding het niet meer doet en zal morgenvroeg de service langs laten komen. Fijn, dat wordt dus een hete nacht...
Nadat we verder vis hebben gegeten bij Enver lopen we nog een keer het stadje in. Het wordt er niet beter op... De kids vinden het trouwens prima, zij gaan lekker voetbalshirts scoren. Enigszins moedeloos slenteren we terug naar het hotel, daar wacht een hete kamer...
Dit keer hebben we het simpeler opgelost: we hebben een boot gehuurd met stuurman. Wij zijn zelf uiteraard de kapitein. Voordat we aan de tocht beginnen krijgen we uiteraard nog een lekker ontbijtje (met omelet) en brengt Enver, de hoteleigenaar, ons naar de boot. De stuurman, Jelly, doet zijn naam eer aan. Een rondbuikige Turk die nauwelijks een woord Engels kan. Maakt niet uit, praten we niet met hem. Hij kan nog wel net aangeven dat we eerst naar de Turtles gaan. Dus varen we door de Rietlanden naar een open stuk, waar vele boten liggen. Daar worden de schildpadden met krabben aan een touwtje. Ziet er wat knullig uit, maar het werkt goed. Al snel zitten er zo'n 4 schildpadden om onze boot. De beesten kunnen steeds net wel of net niet een stukje van de krab afknabbelen. Als we genoeg gezien hebben willen we doorvaren, maar niet nadat we eerst 2 krabben hebben besteld. Die kunnen we als we weer langs komen varen meenemen. Voordat we dat gaan doen, varen we eerst door naar zee. Daar gaan Daan, Mats en Miran weer lekker zwemmen, terwijl ik bij Bor blijf zitten. Het gaat iets beter met z'n rug, maar hij durft het toch nog niet aan om weer te gaan zwemmen.
Na het zwemmen varen we weer terug richting Dalyan, maar niet voordat we de 2 krabben hebben opgehaald. Op de boot eten we ze al varend op. Erg lekker! Na een tijdje varen - het lijkt heel simpel nu om terug te varen, zo met een stuurman - komen we weer aan in Dalyan. Daar gaan we eerst lunchen. Lekker, met uitzicht op de rotsgraven. Na de lunch varen we verder. We gaan nu richting de modderbaden. In mijn herinnering waren dat een paar modderpoelen waar je je in kon smeren met de modder en daarna in een beekje jezelf kon afspoelen. Maar helaas, ook dat is alweer aangetast door het massatoerisme. De poeltjes zijn verbouwd tot betegelde zwembaden, voordat je het bad ingaat wordt je met lauw water schoongespoten, en het afspoelen doe je onder de douche, waar ze er zeker 70 van hebben gebouwd. Bah! De charme is er zo wel helemaal vanaf. Toch hebben we een hoop lol. De modder stinkt gelukkig nog steeds ongenadig naar zwavel. Alsof je bij Beelzebub in bad gaat.
Na de modderbaden varen we door naar het grote meer achter Dalyan. Daar mogen we weer zwemmen. Het water is heerlijk. Na enig overreden en uiteindelijk dreigen met een aantal dagen geen ipad en ander onheil, gaat zelfs Bor overstag. Hij vindt het uiteindelijk ook geweldig. We spelen daar nog een uurtje en dan is het weer tijd om terug te gaan.
Terug in het dorp komt Enver ons weer ophalen. Als we weer terug zijn in het hotel, merken we dat de airco het niet meer doet. Hij blaast alleen nog maar warme lucht. Ik meld dat aan Enver, en hij geeft aan om eerst de airco aan en uit te zetten. That doesn't do the trick. Hij zal er toch echt zelf een keer naar moeten kijken, slapen in een appartement met deze hitte is echt geen pretje. Ik zie dat Enver echter nog minder verstand heeft van het ding dan ik. Hij zet 'm op 28 graden en zegt dan dat ie inderdaad geen koude lucht blaast. Nee, dat snap ik als je de temperatuur zo hoog zet. Maar goed, hij is er in ieder geval van overtuigd dat het ding het niet meer doet en zal morgenvroeg de service langs laten komen. Fijn, dat wordt dus een hete nacht...
Nadat we verder vis hebben gegeten bij Enver lopen we nog een keer het stadje in. Het wordt er niet beter op... De kids vinden het trouwens prima, zij gaan lekker voetbalshirts scoren. Enigszins moedeloos slenteren we terug naar het hotel, daar wacht een hete kamer...
